Akademia polskiego filmu

Pianista, skrzypek, dyrygent, aranżer oraz kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, a także wielu popularnych przebojów m.in. Marty Mirskiej, Marii Koterbskiej, Ireny Santor, Jana Danka, Janusza Gniatkowskiego, Jerzego Połomskiego. 

Urodził się 12 listopada 1916 roku w Poznaniu – zmarł 18 sierpnia 1965 roku w Katowicach. Absolwent Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Katowicach (1938). W latach 1938-1939 był członkiem Orkiestry Polskiego Radia w Katowicach. Podczas okupacji pracował jako organista kościelny, a po wojnie ponownie związał się z katowickim oddziałem Polskiego Radia, gdzie kierował Redakcją Muzyki Rozrywkowej (1945-1947), a także prowadził Orkiestrę Rozrywkową Rozgłośni Śląskiej Polskiego Radia. Od 1947 roku posługuje się pseudonimem Jerzy Harald (prawdziwe nazwisko: Jan Liersz).

Jako kompozytor filmowy zadebiutował muzyką do Skarbu (1948) Leonarda Buczkowskiego, rozgrywającej się tuż po wojnie komedii poświęconej problemom mieszkaniowym warszawiaków, w której znalazły się także dwie napisane przez niego piosenki do słów Jerzego Jurandota i Ludwika Starskiego – „Warszawa, ja i ty” oraz „Jest taki jeden skarb”, wykonywane przez Siostry Do Re Mi,  szybko stając się ogromnymi przebojami. Harald komponował również muzykę do następnych filmów tego reżysera – Pierwszy start (1950), Sprawa pilota Maresza (1955), Deszczowy lipiec (1957) – ale żadna z nich nie była już tak udana, a nade wszystko filmy te nie zawierały przebojowych piosenek.

Po piosenki z muzyką Haralda, zwłaszcza wykonywane przez Marię Koterbską, sięgnęli inni reżyserzy, i to znacznie później, już po śmierci kompozytora. „Zachodzi słoneczko” (ze słowami Eugenii Wnukowskiej) pojawia się w serialu Henryka Bielskiego Ballada o Januszku (1987), a słynną „Brzydulę i rudzielca” (także z tekstem Wnukowskiej) można usłyszeć m.in. w dokumencie fabularyzowanym Krzysztofa Rogulskiego – Papa Stamm (1978), odcinku ósmym popularnego serialu Dom (1982) Jana Łomnickiego, Roślinach trujących (1985) Roberta Glińskiego, W zawieszeniu (1986) Waldemara Krzystka, a nawet w ekscentrycznej impresji Piotra Szulkina – Mięso (ironica) (1993), kpiącej z narodowego myślenia o losach kraju i jego mieszkańców, a punktem refleksji czyniącej tytułowy surowiec strategiczny.

Warto zwrócić uwagę, że Harald ma na swym koncie ilustrację muzyczną kilku znaczących filmów animowanych, m.in. Pan Piórko śni (1949; film nie został dopuszczony przez cenzurę do rozpowszechniania) Zenona Wasilewskiego, Wilk i niedźwiadki (1950) Wacława Wajsera, O kaczce plotce (1953) Władysława Nehrebeckiego.

Jerzy Armata