Akademia polskiego filmu

Była muzą, partnerką życiową i współpracowniczką Waleriana Borowczyka. Kuba Mikurda, badacz jej twórczości, pisze na łamach portalu dwutygodnik.com.: „’Sam wdzięk i poezja’ – zachwycał się nią Claude Mauriac. (…) Chris Marker – jeden z czołowych twórców francuskiej Nowej Fali – obsadził ją w roli ‘kobiety z przyszłości’ w swoim przełomowym filmie fantastycznonaukowym La Jetée (1962). Do fascynacji aktorką przyznają się również współcześni twórcy, jak bracia Quay czy Guy Maddin”.

Urodziła się 7 grudnia 1932 roku w Krasnymstawie. Studiowała aktorstwo w Krakowie, Warszawie i Łodzi, ale żadnej uczelni nie ukończyła. Zadebiutowała w 1956 roku w Zimowym zmierzchu Stanisława Lenartowicza, dramacie psychologicznym – utrzymanym w ekspresjonistycznej poetyce – rozgrywającym się w prowincjonalnym miasteczku, gdzieś na kresach. Wystąpiła także w kolejnym filmie tego reżysera, nowelowych Spotkaniach (1957), wcielając się w pierwszej opowieści, inspirowanej opowiadaniem Marka Hłaski Śliczna dziewczyna (z tomu Pierwszy krok w chmurach), w postać tytułowej bohaterki. Zagrała jeszcze w dwóch krótkich filmach fabularnych Stanisława Jędryki: Stadionie (1958) i Kamizelce (1971), będącej ekranizacją znanej noweli Bolesława Prusa. Jej postać można było dostrzec także w animacjach Borowczyka; była również współautorką muzyki – razem z Włodzimierzem Kotońskim – animowanego Domu (1958) Borowczyka i Jana Lenicy.

W 1959 roku razem z mężem wyjechała do Paryża, grając często w jego filmach, m.in. w Rosalie (1966), Goto, l’ile d’amour (1968), Blanche (1971), Interno di un convento (1977). W filmach często występowała pod nazwiskiem Ligia Branice. 

Jerzy Armata