Akademia polskiego filmu

„Słownik filmu”, red. Rafał Syska, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2010

Analiza filmu

Jarosław Twardosz

Analiza filmu - działania badawcze dążące do ustalenia, z czego i w jaki sposób zbudowane jest dzieło filmowe. Istotnym etapem praktyki analitycznej jest poszukiwanie elementów składowych opisywanego filmu i zbadanie relacji zachodzących między nimi. Analiza filmu wiąże się z procesem interpretacji dzieła filmowego, który za cel stawia sobie wydobycie i wyjaśnienie jego sensu. Analiza otwiera drogę temu procesowi, dając interpretacji podstawy metodologiczne. Nie ma jednej uniwersalnej metody analitycznej; istnieją różnorodne koncepcje teoretyczne, stanowiące podstawy konkretnych analiz, stąd wyróżnia się analizy: strukturalno-semiotyczne (semiotyka filmu), psychoanalityczne (psychoanaliza w filmie), feministyczne, ikonograficzno-ikonologiczne (ikonografia). Praktyka analityczna może przyjąć dwie postawy: w pierwszej punktem wyjścia jest określona koncepcja teoretyczna i związana z nią metodologia badawcza, na podstawie której przeprowadza się procedurę analityczną, niejako dopasowując do niej film. W drugiej istotny jest sam film i te jego cechy, które nie dają się wyjaśnić za pomocą istniejących metod. W tym przypadku nie ma narzuconej z góry metodologii w wąskim rozumieniu. Analiza filmu nie musi dotyczyć całego filmu, może skupiać się tylko na jego fragmencie, np. scenie,  sekwencji, motywie, może również badać konwencje stylistyczne lub sposób funkcjonowania określonych środków filmowego wyrazu. 

J.T.

Wróć do poprzedniej strony