Akademia polskiego filmu

Każdemu wolno kochać, Odrobina szczęścia w miłości, Umówiłem się z nią na dziewiątą, Czy tutaj mieszka panna Agnieszka, Zakochany złodziej, Młodym być i więcej nic – któż nie zna tych szlagierów przedwojennego kina. Autorem ich tekstów był Emanuel Schlechter, także ceniony scenarzysta, librecista, kompozytor, pieśniarz, satyryk, reżyser, tłumacz.

Emanuel (właściwie: Edmund) Schlechter urodził się 26 marca 1906 roku we Lwowie  – zginął 11 listopada 1943 roku podczas likwidacji lwowskiego getta. Przed wojną studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, krótko nawet pracował w adwokackiej kancelarii, ale szybko porwał go czar miejskich teatrzyków. W 1933 roku, po przeprowadzce do Warszawy, związał się z branżą filmową. Był współautorem kilku scenariuszy, głównie komediowego charakteru, m.in.: Parady rezerwistów (1934) – z Janem Brzechwą, posługującym się pseudonimem Szer-Szeń, Antka policmajstra (1935) – z Konradem Tomem (oba filmy wyreżyserował Michał Waszyński), Piętro wyżej (1937) – z Ludwikiem Starskim i Eugeniuszem Bodo (reż. Leon Trystan), Królowej przedmieścia (1938) z Jerzym Nelem (reż. Eugeniusz Bodo), Jadzi (1936) oraz Ja tu rządzę! (1939) – ze Starskim (reż. Mieczysław Krawicz). Bohaterami dwóch scenariuszy – Będzie lepiej (1936) i Włóczęgi (1939) Michała Waszyńskiego – uczynił Szczepka i Tońka, parę legendarnych lwowskich „batiarów” (pierwszy napisał ze Starskim, drugi z Konradem Tomem).

Pisał także dialogi, a przede wszystkim teksty piosenek, które wydatnie przyczyniły się do wylansowania wielu filmowych komedii, m.in.:  Czy Lucyna to dziewczyna? (1934) Juliusza Gardana, Co mój mąż robi w nocy (1934) i Jaśnie pan szofer (1935) Waszyńskiego czy Robert i Bertrand (1938) Krawicza. Muzykę do nich pisali m.in.: Jerzy Petersburski i Heryk Wars, a śpiewały największe gwiazdy przedwojennego kina, m.in.: Tola Mankiewiczówna, Zofia Terne, Eugeniusz Bodo, Andrzej Bogucki, Adolf Dymsza, Tadeusz Olsza.

Jerzy Armata