Akademia polskiego filmu

Prozaik, dramaturg, scenarzysta, z wykształcenia lekarz. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Przez wiele lat pracował jako asystent w warszawskiej Akademii Medycznej. Był przewodniczącym Unii Polskich Pisarzy Medyków (1970-1975, 1980-1985) oraz wiceprezesem Światowej Unii Pisarzy Lekarzy (1973-1985).

Urodził się 23 czerwca 1923 roku we Lwowie – zmarł 3 stycznia 1985 roku w Paryżu. Jako publicysta zadebiutował w 1945 roku na łamach „Rzeczypospolitej”, a jako dramaturg – pięć lat później. Z kinematografią związał się w 1957 roku, obejmując funkcję kierownika artystycznego Wytwórni Filmowej „Czołówka”, którą pełnił do roku 1963. Jest współautorem scenariusza głośnego filmu Jerzego Kawalerowicza Pociąg (1958), który napisał wspólnie z reżyserem. Dwoje nieznających się wcześniej ludzi – mężczyzna i kobieta – spędza noc we wspólnym wagonie sypialnym. Zbyt pochłonięci swymi sprawami, mimo pewnej szansy, pozostają wewnętrznie samotni. To przejmujące studium ludzkiej samotności zostało uhonorowane nagrodą im. Georges’a Meliesa oraz wyróżnieniem dla Lucyny Winnickiej na festiwalu weneckim (1959).  

Lutowski ma na swym koncie dziewięć zrealizowanych scenariuszy, z których na szczególną uwagę zasługuje adaptacja Sienkiewiczowskiego Pana Wołodyjowskiego (1969), napisana wspólnie z Jerzym Hoffmanem, reżyserem filmu, oraz jej serialowa wersja – Przygody pana Michała (1969), zrealizowana przez Pawła Komorowskiego.

Jego dramat Wzgórze 35 stał się kanwą literacką jego scenariusza Rodziny Milcarków (1962) Józefa Wyszomirskiego, a opowiadanie Omyłka (1979) – krótkiego filmu telewizyjnego Tadeusza Junaka Epizod (1979).

Jerzy Armata