Akademia polskiego filmu

Prozaik, dramaturg, scenarzysta, autor tekstów kabaretowych, współpracownik Tadeusza Kantora i Mieczysława Kotlarczyka, współzałożyciel kabaretu Jama Michalikowa. Kopalnia wiedzy o Krakowie.

Urodził się 4 maja 1920 roku w Krakowie – zmarł 7 marca 2007 roku w Krakowie. Absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1942-1943 był redaktorem konspiracyjnego „Miesięcznika Literackiego”, współpracował z podziemnym Teatrem Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka.

Jako literat debiutował w 1937 roku w międzyszkolnym czasopiśmie „Szkolne Czasy”. Po wojnie współpracował m.in. z „Dziennikiem Polskim”, „Przekrojem”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Życiem Literackim”. Z Brunonem Miecugowem i Jackiem Stworą stworzył kabaret literacki Jama Michalikowa. Pełnił funkcję kierownika literackiego i artystycznego wielu teatrów krakowskich. Pozostawił po sobie wiele książek dla dorosłych (kryminały pisywał pod pseudonimem Nöel Randon) i dla młodzieży, sztuk teatralnych, audycji telewizyjnych, słuchowisk radiowych oraz tekstów kabaretowych.

Z filmem związał się w 1963 roku jako współscenarzysta kostiumowej komedii Mieczysława Waśkowskiego Zacne grzechy, ekranizacji jego powieści Siedem zacnych grzechów głównych. Szczytowym dokonaniem kinematograficznym Kwiatkowskiego okazał się fantastyczny scenariusz Rękopisu znalezionego w Saragossie, oparty na XVIII-wiecznej znanej powieści Jana Potockiego, przeniesiony w 1964 roku na ekran przez Wojciecha Jerzego Hasa. Mistrzowska ekranizacja tej „szkatułkowej" powieści oświeceniowej, będącej swoistym przygodowo-fantastyczno-filozoficznym romansem, przyniosła mu laury festiwalowe w San Sebastian, Sitges i Edynburgu.

Kwiatkowski ma na swym koncie jeszcze scenariusze do: Janosika – filmu kinowego (1973) oraz serialu (1974) Jerzego Passendorfera, Oszołomienia (1988) Jerzego Sztwiertni, inspirowanego wydarzeniami – wielka miłość i tragiczna śmierć w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach – z biografii znakomitego polskiego aktora przedwojennego Kazimierza Junoszy-Stępowskiego, i godzinnego telewizyjnego filmu Jana Rutkiewicza Wiktoryna, czyli pan pochodzi z Beauvais? (1971), opartego na opowiadaniu Honoriusza Balzaka Czerwona oberża.

Jerzy Armata