Akademia polskiego filmu

Kilka świetnych ról, jeszcze w czasie studiów aktorskich i tuż po ich ukończeniu, Nagroda im. Zbigniewa Cybulskiego w 1986 roku. Zapowiada się wielka kariera, jednak aktorka, tuż pod koniec lat osiemdziesiątych, z powodów osobistych wyjeżdża do Szwecji. To jednak nie przerywa jej kontaktu z polską kinematografią. Często grywa w filmach i serialach telewizyjnych, nie zawsze są to jednak – niestety – role na miarę jej talentu.

Urodziła się 4 maja 1960 roku w Warszawie. Jest absolwentką Wydziału Aktorskiego stołecznej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (1984). Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie – jako Cyganka – w Nadzorze (1983) Wiesława Saniewskiego, opartej na autentycznym zdarzeniu opowieści o walce o godność i rodzicielskie prawa, rozgrywającej się w zakładzie karnym dla kobiet. Pierwszą dużą rolę –  młodej szlachcianki Salomei Brynickiej – zagrała w Wiernej rzece (1983; premiera w 1987) Tadeusza Chmielewskiego, ekranizacji patriotyczno-melodramatycznej powieści Stefana Żeromskiego. Często występuje w filmach Janusza Zaorskiego, tworząc ciekawe – i charakterologicznie zróżnicowane – kreacje: w rozgrywającym się w latach trzydziestych Barytonie (1984) wcieliła się w Sophie, piękną, acz niewierną żonę światowej sławy śpiewaka operowego, w Jeziorze Bodeńskim (1985), adaptacji głośnej książki Stanisława Dygata, pojawiła się jako zafascynowana Polską Francuzka Suzanne, zaś w Piłkarskim pokerze (1988) była wyrachowaną żoną piłkarskiego arbitra. Do jej najlepszych kreacji należy zaliczyć tytułową rolę – Janki Orłowskiej, dziewczyny zafascynowanej teatrem – w Komediantce (1986) Jerzego Sztwiertni, solidnej adaptacji powieści Stanisława Reymonta.

Wyjazd do Szwecji spowodował kilkuletnią przerwę w pracy na filmowym planie. Powróciła w 1995 roku główną rolą kobiecą w dość męskim filmie Gracze Ryszarda Bugajskiego, polityczno-sensacyjnej opowieści rozgrywającej się w Warszawie 1990 roku, kiedy to w Polsce odbywały się wybory prezydenckie, w których konkurowali ze sobą Tadeusz Mazowiecki i Lech Wałęsa. Następnie zagrała kilka interesujących ról drugoplanowych, m.in. w: Pannie Nikt (1996) Andrzeja Wajdy, Dzieciach i rybach (1996) Jacka Bromskiego czy Quo vadis (2001) Jerzego Kawalerowicza.

Jerzy Armata