Akademia polskiego filmu

To bez wątpienia jeden z najbardziej płodnych polskich kompozytorów. Pisał utwory orkiestrowe i kameralne, piosenki i ilustracje muzyczne do radiowych słuchowisk, muzykę teatralną, telewizyjną i filmową. Ma na swym koncie ponad 500 partytur filmowych, głównie ilustrujących muzycznie dokonania naszych animatorów, choć nie tylko, także fabularzystów i dokumentalistów.

Waldemar Kazanecki urodził się 29 kwietnia 1929 roku w Warszawie – zmarł 21 grudnia 1991 roku w Warszawie. Muzyki uczył się początkowo prywatnie – w czasie II wojny światowej, potem – po wyzwoleniu – naukę kontynuował w Średniej Szkole Muzycznej w Łodzi, równolegle pobierając nauki w… Liceum Przyrodniczym. Na początku lat 50. wyjechał do Katowic, gdzie dostał pracę w tamtejszym oddziale Polskiego Radia. W związku z etatową pracą na studiowanie muzyki nie było czasu, ale swe umiejętności uzupełniał, pobierając lekcje z zakresu teorii muzyki oraz kompozycji u Jana Gawlasa (w Katowicach) i Stefana Kisielewskiego (w Warszawie). W latach 50. Kazanecki prowadził w Katowicach niezwykle mocno eksploatowaną – na scenie i w eterze – orkiestrę, która towarzyszyła popularnym piosenkarzom, m.in. Nataszy Żylskiej, Janowi Dankowi i Januszowi Gniatkowskiemu. W 1965 roku objął kierownictwo Orkiestry Tanecznej Polskiego Radia, z którą nagrywali m.in. Maria Koterbska, Sława Przybylska, Zbigniew Kurtycz i Jerzy Połomski, a więc największe gwiazdy tamtych czasów. Kazanecki zajmował się nie tylko muzyką rozrywkową, ale i poważną. Jego kompozycje kameralne i orkiestrowe często były wykonywane na prestiżowych festiwalach muzyki współczesnej, m.in. Warszawskiej Jesieni, Biennale Muzyki w Zagrzebiu, Styryjskiej Jesieni w Grazu.

Z filmem związał się już w 1956 roku, komponując muzykę – wspólnie z Tadeuszem Kańskim – do przewrotnej animacji antyalkoholowej Pan Rzepka i jego cień Wacława Wajsera. Do filmów animowanych pisał zresztą najwięcej, a kompozycje te przyniosły mu kilka prestiżowych nagród: Złotego Smoka za muzykę do Dinozaurów (1963) Witolda Giersza i Srebrnego Lajkonika za muzykę do Bajki o smoku (1962) Mirosława Kijowicza w 1963 roku na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie, a także Nagrodę Prezesa Rady Ministrów (1979) za twórczość dla dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem muzyki do Proszę słonia (1978) Witolda Giersza. Spośród animacji na uwagę zasługuje jego muzyka do popularnych seriali, m.in.: Bolek i Lolek, Baśnie i waśnie, Przygody błękitnego rycerzyka, Zaczarowany ołówek, Tajemnice wiklinowej zatoki, 2 koty + 1 pies.

W filmie fabularnym zadebiutował w 1958 roku muzyką do Orła (1958) Leonarda Buczkowskiego, a sponad 30 filmów pełnometrażowych, które znalazły się w jego dorobku, należy wymienić: Weekend z dziewczyną (1958) Janusza Nasfetera (to z tego filmu pochodzi „Partyzancka ballada” wykonywana przez Jacka Lecha i Czerwono-Czarnych), Paragon gola (1969) Stanisława Jędryki, Nie ma róży bez ognia (1974) i Brunet wieczorową porą (1976) Stanisława Barei, Miłość ci wszystko wybaczy (1981) Janusza Rzeszewskiego, a nade wszystko Noce i dnie (1975) Jerzego Antczaka (Złota Kaczka 50-lecia, przyznana przez pismo „Film” w kategorii: najlepsza muzyka). No i seriale, te przyniosły kompozytorowi olbrzymią popularność, m.in.: Do przerwy 0:1 (1969) Stanisława Jędryki, Czarne chmury (1973) Andrzeja Konica, Dom (1980-2000) Jana Łomnickiego, Szaleństwa panny Ewy (1983) Kazimierza Tarnasa.    

Jerzy Armata