Akademia polskiego filmu

Reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny, scenarzysta, operator, montażysta, producent, pedagog. Urodził się 1 listopada 1947 roku w Radomyślu Wielkim. Studiował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Absolwent psychologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1975) oraz Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1979; dyplom w 1982).

Zanim zadebiutował fabularnym Smakiem wody (1980), kameralną, ascetyczną w filmowych środkach wyrazu opowieścią o kobiecie, która pragnie przewartościować swe życie, zrealizował dwa dokumenty: Korowód z morałem (1978) w łódzkiej Wytwórni Filmów Oświatowych oraz Być ptakiem (1979) w warszawskiej Wytwórni Filmowej Czołówka.

Był współzałożycielem Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego w Warszawie, gdzie nakręcił średniometrażową Wigilię ’81 (1982; premiera w 1988), której akcja rozgrywała się w grudniu 1981 roku, dziesięć dni po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, oraz – nagrodzone w Locarno, Gdyni, Koszalinie i Łagowie – Kornblumenblau (1988), przejmującą opowieść o młodym zdolnym muzyku, któremu dzięki fantastycznej grze na akordeonie udało się przeżyć Auschwitz, a także trudne dni po wyzwoleniu obozu przez Rosjan. Kolejny film – Cynga (1991) – oparty na wspomnieniowej powieści Jerzego Drewnowskiego, również rozgrywał się w scenerii obozowej. „To film o łagrze, ale w sensie formalnym komedia” – tak, dość przekornie, określił opowiadaną historię, której bohaterowi udało się w 1939 roku uniknąć jednego totalitaryzmu, by dostać się w łapy innego. Obsypane nagrodami w Gdyni Kroniki domowe (1997) to niezwykle subiektywne – pełne poezji i nostalgii – spojrzenie na własne dzieciństwo. W 2005 roku zrealizował – zainspirowane wydarzeniami prawdziwymi – Rozdroże cafe (nagrody w Gdyni), ekspresyjną opowieść o młodych ludziach z prowincji, którzy trafiając do Warszawy, próbują szybko poprawić swój status materialny, i popełniają poważne przestępstwo, a dwa lata później – dość eksperymentalny w formie traktat o uczuciach – Z miłości (2007). Jego film najnowszy Był sobie dzieciak (2013) to rozgrywająca się w czasie powstania warszawskiego historia młodego poety, którego czas wojny zmusza do szybkiego dorośnięcia.

Wosiewicz jest również reżyserem telewizyjnego cyklu dokumentalnego Dekalog – Polska 93 (1993), a także interesującego serialu fabularnego Przeprowadzki (2001), którego akcja rozgrywa się w ciągu stu lat – od sylwestra roku 1900 do sylwestra późniejszego o wiek. Każdy z odcinków stanowi odrębną całość fabularną, poświęconą jednej z tytułowych przeprowadzek i zagubionemu podczas niej przedmiotowi, który pełni ważną rolę dramaturgiczną. 

Jerzy Armata