Akademia polskiego filmu

Reżyser filmowy, scenarzysta, scenograf, kierownik produkcji. Urodził się 1 stycznia 1893 roku w Warszawie – zmarł we wrześniu 1944 w Warszawie. Absolwent Wyższych Kursów Handlowych. Z kinematografią związał się w 1912 roku jako asystent Aleksandra Hertza – reżysera, producenta, założyciela pierwszej polskiej wytwórni filmowej Sfinks. Zanim zajął się reżyserią, pracował jako scenograf, kierownik produkcji i aktor (zagrał w 1926 roku w Trędowatej Edwarda Puchalskiego i Józefa Węgrzyna).

Jako reżyser zadebiutował w 1929 roku dwoma ekranizacjami: Grzeszna miłość, zrealizowana ze Zbigniewem Gniazdowskim, to adaptacja powieści Andrzeja Struga Pokolenie Marka Świdy, a film Szlakiem hańby – nakręcony z Alfredem Niemirskim – zainspirowała książka Antoniego Marczyńskiego W szponach handlarzy kobiet. Do wybuchu drugiej wojny światowej Krawicz nakręcił 19 filmów, głównie komedii (Dwie Joasie, 1935; Sportowiec mimo woli, 1939) oraz melodramatów (Jego wielka miłość, 1936; Skłamałam, 1937). Często opowieści o uczuciach łączy z komediową poetyką, można więc rzec, że był prekursorem komedii romantycznej (Każdemu wolno kochać, 1933; Jadzia, 1936; Paweł i Gaweł, 1938). Realizował je w wytwórni Blok, której był współzałożycielem (1930). Od 1930 roku piastował także funkcję wiceprezesa Polskiego Związku Producentów Filmowych. Wybuch wojny przerwał realizację filmu Szczęście przychodzi, kiedy chce. Był kierownikiem produkcji Kroniki oblężonej Warszawy (1939), a także szefem operatorów filmowych w powstaniu warszawskim, podczas którego zginął.

Jerzy Armata