Akademia polskiego filmu

Znany dziennikarz, reporter, autor kilku książek, m.in.: Nieważkość (1989), Ślad kuli (1992), Głosy z Monachium (1993), Portrety w podczerwieni (1994), scenarzysta, a także reżyser filmów dokumentalnych.

Urodził się w 1949 roku. Przez wiele lat uprawiał wyłącznie dziennikarstwo prasowe. Z kinematografią związał się dopiero w 1994 roku jako scenarzysta dokumentalnego filmu Krzysztofa Krauzego Spadł, umarł, utonął, poświęconego tragicznej – i tajemniczej –śmierci Stanisława Pyjasa, studenta Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas realizacji Krauze i Morawski przeprowadzili prywatne dochodzenie, trafiając do byłych pracowników Służby Bezpieczeństwa, którzy udzielili im wielu cennych informacji. Pewnych rzeczy nie można jednak powiedzieć w filmie dokumentalnym –  twierdzą realizatorzy. I tak narodził się pomysł realizacji filmu fabularnego. Gry uliczne – według ich wspólnego scenariusza – wyreżyserowane przez Krauzego, opowiadają o dwóch dociekliwych młodych ludziach – dziennikarzu i operatorze – którzy na własną rękę prowadzą dochodzenie w sprawie tajemniczej śmierci krakowskiego studenta.

Trzy lata później Krzysztof Krauze przeniósł na ekran ich kolejny wspólny scenariusz. Po premierze Długu (1999), uhonorowanego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni Wielką Nagrodą Jury Złote Lwy, pisano: „Takiego suspensu jeszcze w naszym kinie nie było”. Oto dwóch przyjaciół postanawia założyć wspólną firmę. Gdy bank odmawia kredytu, pomoc ofiaruje przypadkowo spotkany kolega szkolny jednego z nich. Niestety, nic z tego nie wychodzi, ale kolega poniósł pewne koszty, stracił trochę czasu. A jego czas – jak się okazuje – jest niezwykle cenny… Warto dodać, że pośród blisko 30 nagród, którymi uhonorowano Dług, znajduje się również Orzeł za najlepszy scenariusz (2000).

Morawski ma na swym koncie jeszcze jeden zrealizowany scenariusz filmu fabularnego. Benek (2007) Roberta Glińskiego to pełna humoru opowieść o tym, że marzenia nieraz się spełniają. Tytułowy bohater postanawia zacząć życie od nowa. Bierze odprawę i odchodzi z kopalni. Kolejne próby zdobycia pracy nie udają się. Kiedy wydaje się, że już się nie podniesie, niespodziewanie uczucie powoduje, że znajduje w sobie siłę i upór, by odwrócić koło fortuny. Ratuje nie tylko siebie, ale i dawnych kolegów z pracy, zdobywając ich szacunek, a także serce upragnionej kobiety. To kino o działaniu wręcz terapeutycznym.

Wszystkie scenariusze filmów fabularnych, przy których pracował Morawski, zanurzone są w otaczającej rzeczywistości. To opowieści, które czerpią swe soki z obserwacji tego wszystkiego, co „tu i teraz”. Nic dziwnego, że główną pasją Morawskiego stało się opisywanie tej rzeczywistości. W ciągu dwudziestu lat zrealizował blisko dwadzieścia filmów dokumentalnych (m.in. Psy totalitaryzmu, 1996; ORMO czuwa!, 2001; Imperium ojca Rydzyka, 2002; Zestrzelony nad Czechosłowacją, 2010; Czekając na sobotę, 2010; Kochani recydywiści, 2013), w tym aż cztery seriale (Serce z węgla, 2001; Ballada o lekkim zabarwieniu erotycznym, 2003; Kochankowie z Internetu, 2006; Chłopaki do wzięcia, 2012).

Jerzy Armata