Mirosław Żuławski

?>

Prozaik, poeta, publicysta, dyplomata. Jego okupacyjne przeżycia stały się kanwą scenariusza Trzeciej części nocy (1971), znakomitego debiutu Andrzeja Żuławskiego, syna Mirosława.

Urodził się 16 stycznia 1913 roku w Nisku – zmarł 17 lutego 1995 roku w Warszawie. Absolwent Wydziału Prawa oraz Studium Dyplomatycznego na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Podczas okupacji – jako członek Armii Krajowej – działał w podziemiu; był także karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla, co zapewniło mu skuteczną ochronę przed represjami władz okupacyjnych. Właśnie przeżycia związane z tym wojennym epizodem legły u podstaw Trzeciej części nocy Andrzeja Żuławskiego, przejmującej opowieści okupacyjnej, pozbawionej narodowej mitologii i politycznych podtekstów, opartej na scenariuszu napisanym wspólnie przez ojca i syna.

Mirosław Żuławski z powodzeniem uprawiał – niejako na przemian – zawód dyplomaty i dziennikarza: w latach 1945-1952 pracował jako radca kulturalny w polskiej ambasadzie w Paryżu i Pradze, w 1956-1965 – w UNESCO, a w 1974-1977 pełnił funkcję ambasadora PRL w Senegalu, zaś w latach 1952-1957 związany był z redakcjami „Przeglądu Kulturalnego” i „Świata”. Wydał kilkanaście książek, m.in. Ostatnia Europa (1947), Psia gwiazda (1965), Opowieści mojej żony (1970), Ucieczka do Afryki (1983), Albumy domowe (1997). Jedna z nich, sensacyjno-przygodowa Opowieść atlantycka (1954), została przeniesiona na ekran przez Wandę Jakubowską (w tym samym roku i pod tym samym tytułem).

Mirosław Żuławski jest także współautorem scenariuszy dwóch krótkich filmów telewizyjnych Andrzeja Żuławskiego: Pieśń triumfującej miłości (1967), opartej na opowiadaniu Iwana Turgieniewa, oraz Pavonello (1967), według noweli Stefana Żeromskiego, które napisał wspólnie z synem.

Jerzy Armata

Filmografia (wybór)