Danuta Szaflarska
Zadebiutowała (jeśli nie liczyć wypuszczonych na ekrany po ponad dziesięciu latach Dwóch godzin) w Zakazanych piosenkach – pierwszej powojennej fabule. Zagrała główną rolę kobiecą w pierwszej powojennej komedii Skarb. Grała amantki i role charakterystyczne, dramatyczne i komediowe. Powróciła na ekran jako babcia Tomaszka w przypominającej świat utracony Dolinie Issy Tadeusza Konwickiego według Czesława Miłosza, także w dramatycznej roli doktorowej w Pożegnaniu z Marią Filipa Zylbera według Tadeusza Borowskiego. Wydobyta z cienia przez Dorotę Kędzierzawską, która specjalnie dla niej napisała scenariusz benefisowego Pora umierać – zagrała w większości jej filmów. Obsadzana jest w kameralnych dramatach (Jacek Bławut) i sentymentalnych komediach (Juliusz Machulski), obdarza swoje bohaterki niegasnącym wdziękiem i wrodzoną dystynkcją. Aktorka zmarła 19 lutego 2017 w wieku 102 lat.
Magda Sendecka
Cytaty
-
Danuta Szaflarska od początku była ściśle związana z powojennym polskim filmem, z wszystkim, co wówczas było pierwsze: główne role w dwóch pierwszych filmach, główna rola w pierwszej komedii...
Rozwiń