Eugeniusz Bodo
Wł. Bogdan Eugène Junod. Urodził się 28 grudnia 1899 roku w Genewie w Szwajcarii (jako miejsce urodzenia podawana jest też Warszawa lub Łódź), zmarł 7 października 1943 roku w Kotłasie koło Kirowa w obwodzie archangielskim (ówczesny ZSRR).
Aktor, scenarzysta, reżyser, producent. Jeden z najpopularniejszych aktorów międzywojnia. Pochodził z rodziny o tradycjach kinematograficznych: jego ojciec kierował kinami i kabaretem. Jako osiemnastolatek zadebiutował w poznańskim teatrze Apollo. Po występach w Łodzi i Lublinie zaangażował się do warszawskiego Qui Pro Quo. Do roku 1939 występował w cieszących się największą renomą teatrach warszawskich.
W Rywalach Henryka Szaro debiutował już jako gwiazdor. Doskonały artysta estradowy, tancerz i niezwykle muzykalny piosenkarz, obdarzony ciepłym głosem, swoje umiejętności wykorzystywał również w filmie, wykonując najsłynniejsze szlagiery polskiego kina (Baby, ach te baby, Tyle miłości, Już taki jestem zimny drań, Seksapil to nasza broń kobieca, Umówiłem się z nią na dziewiątą, Okey).
Grywał role bardzo różnorodne, nie tylko w komediach, ale i w dramatach sensacyjnych i obyczajowych czy w filmach historycznych. Swoich bohaterów obdarzał urokiem, który zjednywał im serce bohaterek – i publiczności – romansów oraz komedii, ale przybierał postać złowrogiej siły w rolach czarnych charakterów, które Bodo grał z upodobaniem.
Aktorstwo nie wyczerpywało jego ambicji. Na początku lat 30. Bodo zajął się scenopisarstwem (Głos pustyni, Bezimienni bohaterowie, Pieśniarz Warszawy, Czarna perła, Bohaterowie Sybiru, Piętro wyżej) i produkcją: w roku 1931 z Adamem Brodziszem i Michałem Waszyńskim założył wytwórnię B-W-B, a dwa lata później – własną firmę Urania. W 1938 roku wyreżyserował dwa filmy: Za winy niepopełnione i Królowa przedmieścia. Realizację trzeciego – Uwaga, szpieg! – przerwała wojna.
Po jej wybuchu Bodo w obawie przed represjami za udział w antyfaszystowskim przedstawieniu kabaretowym uciekł do Lwowa. Grał w Teatrze Miniatur, występował z zespołem Tea-Jazz Henryka Warsa. Cztery dni po ataku Niemiec na Związek Radziecki, 26 czerwca 1941 roku, Bodo został aresztowany przez NKWD. Paradoksalnie, zaszkodziło mu posiadanie szwajcarskiego obywatelstwa: nie objęła go amnestia dla polskich więźniów na mocy układu Sikorski-Majski, a interwencje polskiej ambasady były ignorowane. Aktorowi postawiono zarzut szpiegostwa i skazano na pięć lat łagru, gdzie zmarł, nękany licznymi chorobami, z głodu i wycieńczenia.
Magda Sendecka