Akademia polskiego filmu

Urodził się 11 stycznia 1937 roku w Białymstoku. Absolwent warszawskiej PWST (1958).
Można go było wypatrzyć wśród uczestników szkoły złodziei w brawurowej komedii Tadeusza Chmielewskiego Ewa chce spać. Ale prawdziwy debiut ekranowy i rola, którą wszedł do historii polskiego kina, to Bożek w Nikt nie woła Kazimierza Kutza. Dwa lata po Popiele i diamencie Boukołowski zagrał przeciwieństwo Maćka Chełmickiego – chłopaka, który odmówił wykonania rozkazu w imię obrony prawa do życia. Subtelne kreacje bohaterów nie mogły niestety wybrzmieć w pełni, bowiem cenzura nakazała usunąć zamykającą film scenę erotyczną, jako zbyt śmiałą. 

Główną rolę szlachetnego komunisty, zaszczutego przez sanacyjną policję, zagrał też w zapomnianej dziś Rzeczywistości Antoniego Bohdziewicza. Ten sam los spotkał film Komedianty Marii Kaniewskiej. Więcej szczęścia miał Boukołowski do filmów telewizyjnych, w których udało mu się wykreować kilka zapadających w pamięć efektownych miniaturek aktorskich (Awatar…, Tortura nadziei, Beczka amontillado). Zresztą to telewizja okazała się jego żywiołem: wziął udział w ponad pięćdziesięciu spektaklach i widowiskach telewizyjnych, z których kilka wyreżyserował.

W latach 70. powrócił w znaczących rolach u Hasa i Marczewskiego, a dramatyczne role zrozpaczonego ojca i lekarza postawionego przed nierozwiązywalnymi dylematami zagrał w latach 90. w filmach wyreżyserowanych przez wybitnego autora zdjęć Jerzego Wójcika.

Jako aktor teatralny związany z teatrami warszawskimi, był też dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Adekwatnego (1975-1997). Laureat nagród teatralnych i odznaczeń państwowych.

Magda Sendecka