Akademia polskiego filmu

Zadebiutowała na ekranie od razu dużą, odpowiedzialną rolą tytułową w Hrabinie Cosel Jerzego Antczaka – i dla ogromnych rzesz widzów kinowych zrosła się niejako na stałe z odtwarzaną przez siebie bohaterką. A nie była to bohaterka zbyt przystępna: wyniosła, chłodna, choć równocześnie trawiona przez ogień namiętności. (...) Istnieje inne oblicze tej aktorki: lirycznej, nastrojowej, cokolwiek niedzisiejszej. Odnoszę zresztą wrażenie, że Barańska jakby świadomie pielęgnuje swoją „niedzisiejszość”. Czyż nie interpretuje z zapałem nastrojowych piosenek z lat międzywojennych, zwłaszcza tych, które niegdyś śpiewała Hanka Ordonówna? (...) Barańskiej przypadła wielka rola bohaterki Nocy i dni Marii Dąbrowskiej. Barbara Niechcicowa to jakby stop wielu postaci, to kobieta przeżywająca swe życie na wielu planach: realności, imaginacji, podświadomości. Sama odtwórczyni tej roli znakomicie scharakteryzowała swoją bohaterkę w jednym z wywiadów: „Myślę, że postać Barbary – pełnej przeciwieństw, niekonsekwencji – stanowi świetne studium kobiecej natury. Chociaż niewątpliwie Barbara jest wobec siebie krytyczna i potrafi z dystansu ocenić swoje postępowanie”. Właśnie ów dystans i krytyczny do siebie stosunek jest sprawą najtrudniejszą do wydobycia w tej roli. Chodzi przecież o ukazanie dwóch twarzy Barbary (...), pokazanie codziennego życia bohaterki wśród ludzi i zdarzeń, a także jej rozmyślań samotnych, jej ucieczek w inny świat, we własne myśli.

Konrad Eberhardt, Album aktorów polskiego filmu i telewizji, Warszawa 1975