Akademia polskiego filmu

Znakomita aktorka teatralna i filmowa, mająca jednak plamę na swym artystycznym życiorysie. Podczas okupacji grała bowiem w kolaborującym warszawskim teatrze Komedia (1941-1944), za co została po wojnie ukarana przez ZASP zakazem występowania na scenach stołecznych.

Urodziła się 9 maja 1900 roku w Krakowie – zmarła 30 września 1992 roku w Krakowie. Jako absolwentka Szkoły Dramatycznej przy Instytucie Muzycznym w Krakowie trafiła do Teatru im. Juliusza Słowackiego oraz Bagateli, a następnie występowała w teatrach warszawskich, m.in. Polskim, Narodowym i Letnim. Po wojnie grała na scenach Szczecina, Bielska, Łodzi, a od 1957 roku do emerytury (1971) – ponownie w Teatrze im. Juliusza Słowackiego.

Na ekranie zadebiutowała w 1927 roku podwójną rolą w niemym, melodramatycznym Zewie morza (1927) Henryka Szaro. Pojawiła się jeszcze dwukrotnie w filmach tego reżysera: jako tytułowa bohaterka w niemej Dzikusce (1928) i jako matka tytułowego bohatera w dźwiękowym Panu Twardowskim (1936). Była ulubioną aktorką Ryszarda Ordyńskiego: w patriotycznym fresku Mogiła Nieznanego Żołnierza (1927) wcieliła się w ukochaną córkę kapitana Legionów, w dość kuriozalnym sequelu Sienkiewiczowskiej noweli Janko Muzykant (1930) w zakochaną w muzyku amatorze śpiewaczkę, a w melodramatycznym Niebezpiecznym raju (1931) w targaną namiętnościami skrzypaczkę Almę.

Była jedną z najpiękniejszych przedwojennych aktorek polskiego filmu i teatru, partnerowała czołowym ówczesnym amantom. Po wojnie zagrała tylko w jednym filmie: Jerzy Skolimowski obsadził ją w Barierze (1966) w roli restauracyjnej sprzątaczki, niegdysiejszej gwiazdy…    

Jerzy Armata