Akademia polskiego filmu

Zagrał w ponad stu filmach i serialach telewizyjnych. Laury przyniosła mu skromna etiuda fabularna Jerzego Hoffmana Ojciec (1967), uhonorowana Srebrnym Lajkonikiem na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1967) oraz Złotym Ekranem (1968), do której… napisał scenariusz, wspólnie z reżyserem, a popularność – głównie rola Kacpra Pilcha, wachmistrza Dowgirda, w serialu Czarne chmury (1973) Andrzeja Konica.

Urodził się 7 października 1922 roku w Wyszecinie koło Wejherowa – zmarł 14 września 1996 roku w Warszawie. Był aktorem, scenarzystą, reżyserem teatralnym, w latach 1978-1988 pełnił nawet funkcję dyrektora Operetki Warszawskiej. W teatrze zadebiutował w 1947 roku (rok później zdał aktorski egzamin eksternistyczny). Występował w teatrach: im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1947-1948), im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (1948-1950), Dramatycznym w Szczecinie (1950-1955), im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1955-1959), a następnie osiadł w Warszawie, grając w teatrach: Klasycznym (1959-1966), Dramatycznym (1966-1978), Kwadrat (1988-1990) i Na Woli (1993-1994). 

Po raz pierwszy pojawił się na ekranie – jako szofer szabrownik – w Trzech kobietach (1956) Stanisława Różewicza, a następnie – jako robotnik w cementowni – w Popiele i diamencie (1958) Andrzeja Wajdy. Pierwszą większą rolę zagrał w korespondującym z filmem Wajdy Nikt nie woła (1960) Kazimierza Kutza. Był aktorem wszechstronnym, sprawdzał się w dramatach i komediach, w rolach „mundurowych” i „cywilnych”, bohaterów pozytywnych i negatywnych, po prostu solidny fachowiec w aktorskim rzemiośle. Wymieńmy kilka – choć nie pierwszoplanowych, ale jakże pamiętnych kreacji: Wijas w Prawie i pięści (1964) Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego, „Pryszczaty”, jeden z budowniczych wielkiej zapory wodnej, w świetnym debiucie Henryka Kluby Chudy i inni (1966), oberkelner w Barierze (1966) Jerzego Skolimowskiego, kapitan statku obchodzący urodziny w Rejsie (1970) Marka Piwowskiego, śpiewak Baptisto Messalini w Arii dla atlety (1979) Filipa Bajona czy członek w komisji weryfikacyjnej w Psach (1992) Władysława Pasikowskiego.

Jerzy Armata