Akademia polskiego filmu

„Słownik filmu”, red. Rafał Syska, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2010

Epicki film

Iwona Kolasińska

Epicki film - typ opowieści filmowej, najczęściej o tematyce historycznej, poświęconej wydarzeniom lub postaciom historycznym, mitologicznym lub biblijnym (zwykle starotestamentowym). Odznacza się złożonym przebiegiem narracji, wielowątkową fabułą spektakularną widowiskowością i rozmachem inscenizacyjnym. Epickie filmy powstawały już we wczesnym okresie rozwoju kina, np. włoskie widowiska historyczne z udziałem setek statystów (włoskie monumenty: Ostatnie dni Pompei L. Maggiego z 1908, Quo vadis E. Guazzoniego z 1912 czy Cabiria G. Pastrone z 1914). W USA powstały wówczas monumenty D.W. Griffitha: Narodziny narodu (1915) i Nietolerancja (1916). Szczytowe osiągnięcia przypadły na lata 50. i 60., gdy rozmach inscenizacyjny (wspaniałą scenografię, kostiumy, gwiazdorską obsadę i udział tłumu statystów) wzbogacono o nowatorstwo w dziedzinie technicznej (kolorowa i szerokoekranowa taśma, dźwięk stereofoniczny). Filmy te przyjmowały postać epiki historycznej: Ben Hur (1959) W. Wylera; biblijnej: Samson i Dalila (1949) C.B. DeMille’a; eposu bohaterskiego: Rycerze okrągłego stołu (1953) R. Thorpe’a; czy ambitnej analizy historiozoficznej i społecznej: Lampart (1962) L. Viscontiego, Ziemia obiecana (1975) A. Wajdy, Ostatni cesarz (1988) B. Bertolucciego.

I.K.

Wróć do poprzedniej strony