Artykuły

„Słownik filmu”, red. Rafał Syska, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2010

 

Ezopowy język

Jarosław Twardosz

 

Ezopowy język - sposób konstrukcji opowiadania filmowego polegający na świadomym ukryciu, a następnie zasugerowaniu treści, których twórca nie chce lub nie może, przedstawić wprost. Bezpośredni przekaz zostaje zastąpiony przez różnorodne wskazówki o charakterze symbolicznym, alegorycznym lub metaforycznym. Termin wywodzi się od imienia Ezopa, starożytnego bajkopisarza greckiego, który ludzkie wady przedstawiał pod postacią zwierząt. W kinie polskim język ezopowy charakterystyczny był dla filmów realizowanych w okresie PRL i wiązał się z próbami ominięcia cenzury politycznej. Obecny był w filmach Polskiej Szkoły Filmowej, w twórczości A. Wajdy, ale też w kinie rozrywkowym, np. posłużył się nim J. Machulski w Seksmisji.


J.T.

Wróć do poprzedniej strony

Wybrane wideo

  • O PROGRAMIE APF, dr Rafał Marszałek
  • Geneza społeczno-polityczna rozwoju KINA MORALNEGO NIEPOKOJU, prof. Andrzej...
  • Fenomen Polskiej Szkoły Filmowej
kanał na YouTube

Wybrane artykuły