Artykuły
„Słownik filmu”, red. Rafał Syska, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2010
Pastisz filmowy
Krzysztof Loska
Pastisz filmowy - stylizacja, naśladownictwo oryginalnego stylu, przy równoczesnym wyolbrzymieniu charakterystycznych jego cech; w przeciwieństwie do parodii brak w nim intencji prześmiewczej, opiera się na intertekstualnej grze z widzem, wymaga kompetencji, jest jednym z wyróżników estetyki postmodernistycznej, wskazuje na kres innowacyjności. Na gruncie refleksji teoretycznofilmowej koncepcję pastiszu przedstawił Fredric Jameson, zwracając uwagę na współczesne utworu odwołujące do poetyki filmu czarnego: Żar ciała (1981) L. Kasdana, Śmiertelnie proste (1983) i Ścieżka strachu (1990) braci Coen. Spośród twórców posługujących się tą odmianą stylizacji na szczególne uznanie zasługują S. Leone (Dobry, zły, brzydki, Dawno temu w Ameryce) oraz B. De Palma (Świadek mimo woli, Nietykalni).
K.L.
Wybrane wideo
-
O PROGRAMIE APF, dr Rafał Marszałek
-
Początki kina na ziemiach polskich, prof. Małgorzata Hendrykowska
-
Rozwój kina na ziemiach polskich w latach 1907-1914
Wybrane artykuły
-
Koniec świata już był. Z Janem Jakubem Kolskim rozmawia Jan Rojewski
Jan Rojewski
"Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu", nr 1/2021
-
„Rękopis znaleziony w Saragossie”. Między epiką, retoryką i poezją
Krzysztof Lipka
„Kwartalnik Filmowy” 1997, nr 17