Artykuły

„Słownik filmu”, red. Rafał Syska, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2010

 

 

Psychologiczny film

Rafał Syska

 

 

Psychologiczny film - kategoria opisowa charakteryzująca filmy, których tematem są emocjonalne i psychiczne problemy bohaterów, ich konfrontacja z traumatycznym dzieciństwem, niemożnością odnalezienia się po tragicznym wypadku czy śmierci najbliższych osób. W stosunku do filmu obyczajowego czy społecznego różni się perspektywą analityczną, w której akcent przełożony jest z relacji rodzinnych czy społecznych na rzecz głębszej introspekcji zachowań i odczuć jednego bohatera. Tematem filmu psychologicznego jest często śmiertelna choroba, poczucie jałowości egzystencji, a także narastająca psychiczna degradacja, powodowana emocjonalnym kryzysem, schizofrenią, stanem dojmującej, melancholijnej refleksji. Film psychologiczny nie posiada skonwencjonalizowanej tematyki, bohatera czy ikonografii, w związku z tym trudno wpisać go w kategorie gatunku filmowego - zwłaszcza że o jego rozwoju nie decydowała presja wielkich wytwórni hollywoodzkich i widz, lecz osobowość filmowego autora. W kinie amerykańskim film psychologiczny pojawiał się rzadko, zazwyczaj jako element wzbogacający kino gatunków: thriller psychologiczny, melodramat czy analizujący skutki działań zbrojnych dramat wojenny. Dopiero w epoce kontestacji Hollywood pozwalał sobie na wprowadzenie ambitniejszej tematyki psychologicznej. Ten typ kina najdoskonalej rozwinął się jednak w Europie, stając się najważniejszym modelem filmu autorskiego, sięgającego po narzędzia przynależne procedurom psychoanalitycznym, psychiatrycznym czy filozoficznym (egzystencjalizm). Najwybitniejszymi twór­cami filmu psychologicznego są: I. Bergman, M. Antonioni czy C. Saura.

R.S.

Wróć do poprzedniej strony

Wybrane wideo

  • O PROGRAMIE APF, dr Rafał Marszałek
  • POLSKIE KINO POWOJENNE, dr Rafał Marszałek
  • Propagandowy wymiar kina historycznego w okresie PRL
kanał na YouTube

Wybrane artykuły