Pianista [2002]
rok produkcji:
- 2002
premiera:
- 6 IX 2002
czas trwania:
- 142 min
Reżyseria:
- Roman Polański
Scenariusz:
- Ronald Harwood
Zdjęcia:
- Paweł Edelman
Obsada:
- Adrien Brody [Władysław Szpilman], Thomas Kretschmann [kapitan Wilm Hosenfeld], Frank Finlay [ojciec Władysława], Maureen Lipman [matka Władysława], Emilia Fox [Dorota, znajoma Szpilmana]
Montaż:
- Herve De Luze
Muzyka:
- Wojciech Kilar
Dźwięk:
- Jean-Marie Blondel
Scenografia:
- Allan Starski
Kostiumy:
- Anna Sheppard
Charakteryzacja:
- Waldemar Pokromski
Kierownictwo produkcji :
- Michał Szczerbic
Nagrody:
-
- MFF Cannes 2002 Złota Palma
- Europejska Nagroda Filmowa (dawniej "Felix"), 2002 - Nagroda w kategorii: Najlepsze zdjęcia Paweł Edelman
- Nagroda Francuskiej Akademii Sztuki Filmowej, 2003, Cezar w kategorii:
najlepszy film francuski
najlepszy reżyser Roman Polański
najlepszy aktor Adrien Brody
najlepsza muzyka Wojciech Kilar
najlepsza scenografia Allan Starski
najlepsze zdjęcia Paweł Edelman
najlepszy dźwięk Jean-Marie Blondel
- Nagroda Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej, 2003, BAFTA w kategorii:
najlepszy film
najlepszy reżyser Roman Polański
najlepszy scenariusz adaptowany Ronald Harwood
najlepszy aktor w roli pierwszoplanowej Adrien Brody
najlepsza muzyka Wojciech Kilar
najlepsze zdjęcia Paweł Edelman
najlepszy dźwięk Jean-Marie Blondel
- Nagroda Amerykańskiej Akademii Sztuki Filmowej, 2003, Oscar w kategorii:
najlepszy reżyser Roman Polański
najlepszy scenariusz adaptowany Ronald Harwood
najlepszy aktor pierwszoplanowy Adrien Brody
najlepszy film
najlepsze zdjęcia Paweł Edelman
najlepsze kostiumy Anna Sheppard
najlepszy montaż Herve De Luze
O filmie
"Pianista" to historia Władysława Szpilmana, znakomitego pianisty i kompozytora. Rozpoczyna się we wrześniu 1939 roku, gdy w Polskim Radiu 28-letni Szpilman gra pod bombami nokturn cis-moll Chopina. Po wkroczeniu do Warszawy Niemcy wprowadzają restrykcje wobec ludności żydowskiej. Szpilman z rodziną: rodzicami, dwiema siostrami i bratem, przeżywają pasmo upokorzeń. Pozbawieni środków do życia, wyprzedają obrazy, srebro, meble, a w końcu i największy skarb artysty: fortepian. Następuje kulminacja prześladowań: Żydzi zostają umieszczeni za murami getta. Nieludzkie okrucieństwo i niewyobrażalne cierpienia są tam codziennością. Szpilman zarabia na utrzymanie całej rodziny grając w kawiarni, gdzie spotykają się członkowie "elity" getta: spekulanci, dziwki, alfonsi. Niemcy zaczynają wywozić Żydów do "obozów pracy" i Szpilmanowie, jak tysiące innych, zostają zagnani do bydlęcych wagonów. Szpilmana w ostatniej chwili wyciąga z szeregu skazańców znajomy żydowski policjant, który rozpoznaje go i ratuje mu życie. Rodzina ginie jednak w otchłani Holokaustu.
Szpilmanowi z pomocą żydowskiego ruchu oporu udaje mu się uciec z getta. Przechowują go kolejno jego polscy przyjaciele. Kiedy niebawem wybucha polskie Powstanie, Szpilman ponownie musi walczyć o życie. Znajduje schronienie w zrujnowanej willi, nieświadom tego, że mieści się tam główna kwatera wojsk niemieckich. Zostaje nakryty przez niemieckiego kapitana, który go przesłuchuje. Gdy Szpilman ujawnia, że jest pianistą, kapitan każe mu zagrać na znajdującym się tam fortepianie. Szpilman gra balladę g-moll Chopina. Wzruszony kapitan postanawia pomóc mu przeżyć. Wojna się skończyła. Szpilman znowu pracuje w Polskim Radiu. Dowiaduje się od znajomego o przetrzymywanym w radzieckiej niewoli niemieckim kapitanie, który twierdzi, że uratował Szpilmanowi życie i teraz prosi Szpilmana o pomoc. Gdy jednak Szpilman dociera do wskazanego obozu jenieckiego, znajduje tam już tylko puste pole.
www.filmpolski.pl