Do granic negocjacji. Historia Zespołu Filmowego „X” Andrzeja Wajdy (1972-1983)

Tytuł:

Do granic negocjacji. Historia Zespołu Filmowego „X” Andrzeja Wajdy (1972-1983)

Autorzy:

Anna Szczepańska

Wydawca:

Universitas

Wydanie:

Kraków 2017

Liczba stron:

242

Opis

Tematem książki Do granic negocjacji jest jedenastoletnia historia Zespołu Filmowego „X” Andrzeja Wajdy, założonego w 1972, rozwiązanego w 1983 roku. Celem rozważań autorki jest zrozumienie i wyjaśnienie czytelnikowi podziału kompetencji między władzą polityczną a filmowcami wypracowanego w systemie kinematografii polskiej lat siedemdziesiątych XX wieku, a zarazem przestrzeni negocjacji zakładanej przez ten podział. Analiza 82 filmów wyprodukowanych w Zespole „X” dla kina i telewizji została uzupełniona i wzmocniona przez badania archiwalne oraz wywiady z filmowcami i politykami. Autorka przedstawia i wyjaśnia udział filmowców w tworzeniu nowego języka filmowego, zmierzającego – wbrew wszelkim ograniczeniom – do opisu rzeczywistości. Wielkim atutem książki jest połączenie zachodniej perspektywy, reprezentowanej przez autorkę, z wnikliwym zrozumieniem systemowej niepowtarzalności PRL-u.

Książka Anny Szczepańskiej wpisuje się w coraz żywiej się rozwijający krąg „badań produkcyjnych”, przedkładających ponad „opis końcowego produktu” charakterystykę fascynującego procesu tworzenia filmu. Nakreślona tu historia Zespołu „X” układa się w wielowątkową narrację, z której – zależnie od zainteresowań czytelnika – można wydobywać najróżniejsze wątki. Ciekawe, że właśnie autorka przybywająca z Francji podjęła żmudne badania w naszych archiwach krajowych, a potem przeprowadziła dziesiątki rozmów z naszymi artystami. Możemy teraz i my korzystać z rezultatów jej pracy.    

Prof. dr hab. Tadeusz Lubelski

Spis treści

Słowo wstępne – Tadeusz Lubelski

Podziękowania

WPROWADZENIE

CZĘŚĆ PIERWSZA: ŻELAZNA RĘKA W AKSAMITNEJ RĘKAWICZCE

1. Narodziny Zespołu „X”: pojawienie się „prawdziwego procudenta”

2. Gilotyna administracyjna?
2.1. Spory
2.2. Ingerencje
2.3. Wyciąć, wkleić
2.4. Dystrybucja
2.5. Zniszczenia
2.6. Głos reżyserów
Niepokorny Feliks Falk
Wajda zabiera głos

3. Powrót do „warsztatu”
3.1. Otwarcie archiwów po 1989 roku
3.2. Kierownictwo Zespołu: bufor dla filmowców
3.3. Linie bitwy
3.4. Od współpracy do zerwania

CZĘŚĆ DRUGA: OD CAMERY OBSCURY DO LABORATORIUM

1. „Kontrolowana wolność twórcza”
1.1. Obrzędy przejścia
1.2. Przynależność, przypadek po przypadku
1.3. W cieniu Wajdy
1.4. Udaremniona współpraca międzynarodowa

2. Pedagodzy, doradcy, kierownicy
2.1. Kierownik literacki Bolesław Michałek: sztuka majeutyki
2.2. Szefowa produkcji Barbara Pec-Ślesicka: sztuka przystosowywania się
2.3. Kierownik artystyczny Andrzej Wajda: warsztat Mistrza
2.4. Ścieżka autonomii

3. Od kolektywu do sieci
3.1. Sceny z życia zbiorowego
3.2. Kino Moralnego Niepokoju: linia demarkacyjna
3.3. Spięcia: kwestia pokoleniowa?
3.4. „Właściwie do nich nie należałem”
3.5. Przerwana współpraca

4. Współpraca na planie
4.1. Praca grupowa z inicjatywy kierownictwa
4.2. Wspólne projekty: „Sytuacje rodzinne”
4.3. Powstająca sieć zawodowa

5. Tkać płótno
5.1. Rotacja personelu
5.2. Polityka otwarcia
5.3. Rezydenci i przelotni goście

CZĘŚĆ TRZECIA. REALIZM  ANTYSOCJALISTYCZNY

1. Filmy czasów współczesnych
1.1. Przeszłość czy przyszłość?
1.2. „Film współczesny”
1.3. Sukces społeczny, niepokój moralny
1.4. Polityka urbanistyczna: zwykła dekoracja czy metafora?
1.5. Karierowicze narzucają nowy rytm
1.6. Konstrukcja obrazów medialnych
1.7. Spojrzenie na samego siebie: Zdjęcia próbne

2. Filmy antysocjalistyczne?
2.1. Historia polityczna PRL w filmie
2.2. Obrazy archiwalne w Człowieku z marmuru i Matce Królów
2.3. Masy na ekranie
2.4. Jak żyć: socjalistyczne wakacje

3. Nieposłuszeństwo
3.1. Człowiek z żelaza: głos buntu i głos ugody
3.2. Przesłuchanie: krzyk ofiar

WNIOSKI

Polecane książki