Akademia polskiego filmu

Urodził się 25 września 1930 roku w Starachowicach, zmarł 14 września 1995 roku we Wrocławiu.

Absolwent krakowskiej PWSA (1954). Jako aktor teatralny początkowo związany z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku, a następnie ze scenami stołecznymi: teatrami Dramatycznym, Powszechnym, Ateneum, Polskim i Narodowym.

Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w Godzinach nadziei Jana Rybkowskiego. Dużą rolę zagrał potem w Zimowym zmierzchu Stanisława Lenartowicza. To pierwsza z dramatycznych postaci amantów, których grywał na początku kariery: wracający z wojny Józek Rumsza przywozi do domu rodziców żonę, mimo że w rodzinnej wsi czeka na niego dziewczyna.

Początki kariery to sporo ról żołnierzy. Bilewski świetnie prezentował się jako amant w mundurze lotnika w IV noweli Spotkań Lenartowicza, w Historii jednego myśliwca Huberta Drapelli był członkiem Dywizjonu 306. Miłosnym dramatem z przeszłością w tle, w zupełnie innej scenerii, był też film Konrada Nałęckiego Dwoje z wielkiej rzeki.

Inne zadanie aktorskie dostał u Hasa: w Rękopisie znalezionym w Saragossie, grając Cygana, mógł zaprezentować swoją vis comica.

Ale naprawdę nowy rozdział swojej kariery otworzył brawurowo w Janosiku Jerzego Passendorfera (film kinowy i serial tv)  postacią rubasznego, jowialnego Kwiczoła. Podobny – choć zdecydowanie mroczniejszy w wyrazie – był Kulwiec-Hippocentaurus w Potopie Jerzego Hoffmana. Obie role przyniosły Bilewskiemu ogromną popularność, choć równocześnie chyba zamknęły go w szufladzie „świetny aktor drugoplanowy”. Grywał więc prostych ludzi (Co to konia obchodzi?, Kramarz, Przypadek Pekosińskiego), ale i artystów (Słona róża) czy – jak w Arii dla atlety – gwiazdora zapasów, pozwalając błyszczeć talentom partnerów w rolach głównych.

Od początku kariery chętnie grał w filmach i serialach dla dzieci i młodzieży.

Zagrał również w ponad trzydzistu spektaklach Teatru Telewizji.

Magda Sendecka