Akademia polskiego filmu

Zasłynęła z kreacji w autorskich filmach Jana Jakuba Kolskiego, zaczynała jednak od głównych ról w popularnych komediach Romana Załuskiego.

Urodziła się 16 lutego 1962 roku w Łodzi. Jest absolwentką Wydziału Aktorskiego tamtejszej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej (1984). Rok przed ukończeniem studiów zadebiutowała na deskach teatralnych. W latach 1984-1985 występowała w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, a następnie w Drugim Studiu Wrocławskim (1985-1987) oraz w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (1989-1991). Często pojawia się w popularnych serialach telewizyjnych.  

Pierwszą główną rolę filmową zagrała w komedii obyczajowej Romana Załuskiego Kogel-mogel (1988). Kontynuowała ją w sequelu tego filmu – Galimatias, czyli kogel-mogel 2 (1989). Ta rola przyniosła jej popularność, jednak znakiem rozpoznawczym aktorki stały się późniejsze kreacje w autorskich – często realizowanych w poetyce realizmu magicznego – filmach ówczesnego męża, Jana Jakuba Kolskiego. Na uwagę zasługują szczególnie role w: telewizyjnym Pograbku (1992), gdzie wcieliła się w Kuśtyczkę, żonę tytułowego bohatera, oraz kinowym Jańciu Wodniku (1993) – znów rola żony protagonisty, tym razem o imieniu Weronika (w tym filmie dodatkowo śpiewała piosenki skomponowane przez Zygmunta Koniecznego). Rola Grażynki Andryszkówny w Cudownym miejscu (1994) przyniosła jej nagrodę za pierwszoplanową kreację kobiecą na festiwalu gdyńskim (1994), jej Natasza z Jasminum (2006) została uhonorowana Złotą Podkową na Festiwalu Filmowym „Wakacyjne Kadry” w Cieszynie (2006), zaś tytułową rolę w Afonii i pszczołach (2009) docenili jurorzy Międzynarodowego Forum Filmowego w Moskwie, przyznając jej statuetkę Złotego Rycerza (2010).

Z filmów zrealizowanych przez innych reżyserów warto wymienić przede wszystkim telewizyjny Wyrok na Franciszka Kłosa (2000) Andrzeja Wajdy, w którym zagrała żonę tytułowego bohatera, oraz udział w niekonwencjonalnym projekcie Leszka Wosiewicza – Z miłości (2007).

„Po każdym filmie wracam do życia, zostawiając postać za sobą. Nie jestem ani Afonią, ani Nataszą z Jasminum, ani Weronką z Jańcia Wodnika, chociaż jestem po trosze każdą z nich” – wyznała aktorka na łamach „Best Filmu”.

 Jerzy Armata