Jańcio Wodnik  [1993]

Jańcio Wodnik

rok produkcji:

1993

premiera:

17 II 1994

czas trwania:

100 min

Reżyseria:

Jan Jakub Kolski

Scenariusz:

Jan Jakub Kolski

Zdjęcia:

Piotr Lenar

Obsada:

Franciszek Pieczka [Jańcio Wodnik], Grażyna Błęcka-Kolska [Weronka, żona Jańcia], Bogusław Linda [sztukmistrz Stygma], Katarzyna Aleksandrowicz [Oczyszczona], Olgierd Łukaszewicz [Dziad], Wiesław Cichy [Umarlak], Renata Pałys [żona Umarlaka], Henryk Niebudek [chłop], Małgorzata Kałuzińska [Czarnowłosa], Kazimierz Krzaczkowski [ojciec Oczyszczonej], Katarzyna Kurylońska [dziewczyna Stygmy], Mariusz Kiljan [pastuch], Lech Gwit [Socha]

Montaż:

Ewa Pakulska

Muzyka:

Zygmunt Konieczny

Scenografia:

Tadeusz Kosarewicz

Produkcja:

Vacek-Film

Kierownictwo produkcji :

Andrzej Stachecki

Nagrody:

  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1993: Nagroda Specjalna Jury, nagroda za pierwszoplanową rolę męską dla Franciszka Pieczki, Nagroda Dziennikarzy
  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1994: Srebrne Grono, Nagroda Organizatorów im. Juliusza Burskiego
  • Festiwal Młodego Kina Wschodnioeuropejskiego Cottbus (Niemcy) 1994: nagroda honorowa Znalezisko
  • Nagroda Słowackich Krytyków Filmowych Bratysława (Słowacja) 1994
  • MFF Krajów Nadbałtyckich Swietłogorsk (Rosja) 1994: nagroda za rolę męską dla Franciszka Pieczki
  • MFF Moskwa (Rosja) 1995: Grand Prix Złoty Rycerz, nagroda aktorska dla Franciszka Pieczki

O filmie

Stary chłop Jańcio pewnego dnia odkrywa, że może uzdrawiać za pomocą wody. Opuszcza młodą brzemienną żonę, by poświęcić się leczeniu ludzi. Zamierza wrócić, ale odkryte zdolności powodują, że Jańcio się zmienia. Sława uzdrowiciela, która mu towarzyszy, powoduje, że Jańcio zatraca się w nowym życiu. Zapomina o żonie, otacza się wygodami i pięknymi kobietami. Tymczasem jego żona rodzi dziecko. Niemowlę ma ogon. Kobieta podąża za Jańciem, ten jednak nie jest w stanie uzdrowić własnego dziecka. Stracił moc, a tym samym swoje nowe życie. Nikt przy nim nie pozostał poza żoną.

Film z pogranicza ludowej ballady i moralitetu filozoficznego, rozgrywający się poza czasem historycznym, omijający cywilizacyjny sztafaż polskiej wsi. Autor sięga wprost do wartości podstawowych, odwiecznych cech ludzkiej natury, które wpisuje w piękno wiejskiego pejzażu. Utwór zaskakuje oryginalnością formy i metafizyką ukrytą w obrazach zwykłych ludzkich działań, uczuć i namiętności.



Waldemar Piątek, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996 

Cytaty

  • Wydaje mi się, że w określeniu Jańcioland zawarty jest po równi element podziwu, akceptacji, zawiści, niechęci i lekceważenia. Oto w siedmiu filmach (ich liczba bywała złośliwie komentowana, zwłaszcza przez środowisko...

    Rozwiń

Bibliografia