Akademia polskiego filmu

Znakomity dyrygent, pianista oraz kompozytor muzyki symfonicznej i kameralnej. Nagrał ponad sto płyt, wiele zostało uhonorowanych prestiżowymi nagrodami. Pisze także dla teatru i filmu.

Urodził się 9 kwietnia 1936 roku w Grodnie. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie kompozycji (1960), fortepianu (1961) i dyrygentury (1969). W 1961 roku zdobył pierwszą nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Paderewskiego, ale pianistykę szybko porzucił na rzecz dyrygentury. Założyciel Polskiej Orkiestry Kameralnej (1972), pierwszy dyrygent Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji (1975-1977).

Jako kompozytor muzyki filmowej zadebiutował w 1962 roku partyturą do Czarnych skrzydeł Ewy i Czesława Petelskich. Temu duetowi reżyserskiemu pozostał wierny przez wiele lat, pisząc muzykę do Don Gabriela (1966), Jarzębiny czerwonej (1969), Kopernika (1972), Kazimierza Wielkiego (1975), Biletu powrotnego (1978), Urodzin młodego warszawiaka (1980), Bołdyna (1981), Kamiennych tablic (1983) i Kim jest ten człowiek (1984).

Ma na swym koncie muzykę do blisko 150 filmów fabularnych, dokumentalnych i animowanych. W roku 1986 otrzymał nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku za muzykę do Osobistego pamiętnika grzesznika przez niego samego spisanego (1985) Wojciecha Jerzego Hasa. Z tym reżyserem współpracował także przy jego wcześniejszych filmach: Sanatorium pod Klepsydrą (1973), Nieciekawej historii (1982) i Pismaku (1984). Jest również autorem muzyki do dokumentu Adama Kuczyńskiego poświęconego Hasowi – Ze snu sen (1998).

Z pozostałych pełnometrażowych filmów fabularnych z muzyką Maksymiuka na uwagę zasługują: Zapis zbrodni (1974) i …gdziekolwiek jesteś, panie prezydencie… (1978) Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego oraz Wojna światów. Następne stulecie (1981) Piotra Szulkina, gdzie współtworzył muzykę wspólnie z Józefem Skrzekiem, liderem rockowej formacji SBB. Warto wspomnieć, że Jerzy Maksymiuk w filmie Jana Kidawy-Błońskiego Męskie sprawy (1988) wcielił się w Ignacego Paderewskiego.  Jest autorem muzyki do seriali: Kopernik (1972) Petelskich, Strachy (1979) Stanisława Lenartowicza i Popielec (1984) Ryszarda Bera.   

Napisał także muzykę do wielu interesujących filmów dokumentalnych, m.in. Gienek (1968) Jana Łomnickiego, Maraton (1972) Tadeusza Makarczyńskiego i Kobiety pracujące (1978) Piotra Szulkina, oraz animowanych, m.in. Weekend (1967) Bogdana Nowickiego, Pchła szachrajka (1967) Zofii Ołdak i Degustacja (1971) Jana Januarego Janczaka.

W rozmowie z Remigiuszem Grzelą na łamach „Ruchu Muzycznego” powiedział: „Mnie strasznie denerwuje mówienie, że z powodu wieku ktoś zwalnia. Nie zwalniam, taką mam cechę w DNA i z nią umrę. Padnę, a nie zwolnię”.

Jerzy Armata