Akademia polskiego filmu

Jedna z ikon kina lat 60., tuż po studiach w warszawskiej PWST zadebiutowała w filmie Jerzego Kawalerowicza i nie ma przesady w stwierdzeniu, że była „jego aktorką”. Najciekawsze role zagrała w Prawdziwym końcu wielkiej wojny, Pociągu (wyróżnienie aktorskie w Wenecji), Grze, a przede wszystkim w Matce Joannie od Aniołów (Kryształowa Gwiazda Francuskiej Akademii Filmowej za rolę) –arcydziele do dziś poruszającym nie tylko poziomem filozoficznego dyskursu i estetyką obrazu, ale – może zwłaszcza – aktorskiej ekspresji. Winnicka zbudowała postać niejednoznaczną, niepoddającą się łatwej interpretacji czy analizie: do końca nie wiadomo, czy Joanna jest opętana, czy raczej gra opętanie. W tym i w innych filmach nie przypadkiem kamera lubi się zatrzymywać i długo przyglądać twarzy aktorki: jej spojrzenie bywa o wiele lepszym nośnikiem znaczeń i emocji niż dziesiątki słów.