Akademia polskiego filmu

Właściwie Apolonia Chałupiec albo Barbara Apolonia Chałupiec. Urodziła się w 1897 roku w Lipsku w ziemi dobrzyńskiej, zmarła w 1978 roku w San Antonio w Teksasie. Pół-Polka, pół-Romka. Absolwentka szkoły baletowej, zaczynała w warszawskich teatrach. Bardzo szybko dostała angaż do pierwszego filmu. Po sukcesach w Polsce, gdzie w kilku obrazach stworzyła typ kobiety fatalnej, przyjęła propozycję wyjazdu do Niemiec. Natychmiast osiągnęła status wielkiej gwiazdy, grając u najwybitniejszych: Ernsta Lubitscha (Carmen, Oczy mumii Ma, Madame Dubarry, Sumurun, Dzika kotka), Georga Jacoby’ego (Hrabina Rondoli, Awanturnica, Vendetta). W 1922 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych − witano ją jak wielką gwiazdę, symbol seksu. Grała w USA, Niemczech i Francji − u Lubitscha, Mauritza Stillera, Gerharda Lamprechta, Paula Wegenera. Sensację budziły jej romanse z Charliem Chaplinem i Rudolfem Valentino. Na przełomie lat 20. i 30. wróciła do Niemiec, skąd przed wybuchem wojny wyjechała do Francji, a stamtąd w 1941 roku ponownie do USA.

Największa polska i jedna z kilku najjaśniej świecących gwiazd światowego kina niemego. Miała ogromny wpływ na nowoczesną obyczajowość i wizerunek współczesnej kobiety.