Akademia polskiego filmu

Szerokiej publiczności znany jest z radiowych Matysiaków oraz seriali telewizyjnych – Klan, Na Wspólnej, Ranczo, wytrawnym kinomanom – z interesujących ról w filmach m.in. Wojciecha Jerzego Hasa, Tomasza Zygadły, Marka Koterskiego.

Urodził się 16 stycznia 1953 roku w Szczecinie. Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1976). Występował w teatrach stołecznych: Współczesnym (1976-1994), Dramatycznym (1994), Muzycznym „Roma” (1999, 2002), Komedia (2000-2001, 2003-2006), Rozmaitości (2003), Na Woli (2005), Rampa (2006), a także im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1996), Opera Nova w Bydgoszczy (1999), Dramatycznym w Białymstoku (2007) i Piosenki we Wrocławiu (2008).

Dużą popularność przyniosła mu już pierwsza rola filmowa – młodego pianisty przygotowującego się do konkursu chopinowskiego – w Con amore (1976) Jana Batorego, melodramatycznej opowieści o pierwszych uczuciach, skierowanej do widza młodzieżowego. W młodzieńczego Midrygę wcielił się w inspirowanym poezją Aleksandra Błoka i Bolesława Leśmiana – ale przeznaczonym już dla dorosłej publiczności – Odwecie (1982) Tomasza Zygadły. Ten reżyser obsadził go jeszcze – pięć lat później – w głównej roli skacowanego życiem młodzieżowego idola w Śmierci Johna L. (1997). Najlepszą kreację stworzył w Życiu wewnętrznym (1986) Marka Koterskiego, gorzkiej komedii o egzystencji pozbawionej tytułowej wewnętrznej egzystencji. Jego Michał Miauczyński, mężczyzna czterdziestoletni, mieszka w obskurnym bloku, pełnym „strasznych mieszczan". Żona go drażni, życie nudzi. Nie mogąc zasnąć, marzy o seksualnych wyczynach z sąsiadką z naprzeciwka. Nic go specjalnie nie interesuje, praca nuży, a wszystko wokół wprawia w stan permanentnej irytacji.

Na uwagę zasługują także role kostiumowe w dorobku Wysockiego: kapitana Wiesnicyna w ekranizacji Wiernej rzeki (1983) Stefana Żeromskieg, dokonanej przez Tadeusza Chmielewskiego, młodego dziennikarza o ambicjach literackich w Pismaku (1984) Wojciecha Jerzego Hasa, inspirowanym powieścią Władysława Terleckiego, czy chicagowskiego gangstera Franco De Niro w ekscentrycznej komedii Juliusza Machulskiego Deja vu (1989).

Jerzy Armata