Życie wewnętrzne [1986]
rok produkcji:
- 1986
premiera:
- 28 VIII 1987
czas trwania:
- 86 min
Reżyseria:
- Marek Koterski
Scenariusz:
- Marek Koterski
Zdjęcia:
- Jacek Bławut
Obsada:
- Wojciech Wysocki [Michał Miauczyński], Joanna Sienkiewicz [Ola, żona Miauczyńskiego], Maria Probosz [sąsiadka Ewcia], Jolanta Nowak [sąsiadka Blondewcia], Antonina Gordon-Górecka [mama Miauczyńskiego], Henryk Bista [sąsiad „Tenodpsa], Jan Machulski [teść Miauczyńskiego], Eugenia Herman [teściowa Miauczyńskiego], Zbigniew Buczkowski [Wisiek], Anna Milewska [przewodnicząca sądu], Ewa Ziętek [kobieta w drzwiach windy]
Montaż:
- Mirosława Garlicka
Scenografia:
- Wojciech Saloni-Marczewski
Produkcja:
- Studio Filmowe im. Karola Irzykowskiego
Kierownictwo produkcji :
- Jerzy Kajetan Frykowski
Konsultacja muzyczna :
- Unisława Głażewska
Nagrody:
-
- Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” 1987: wyróżnienie jury dla Marka Koterskiego, nagroda aktorska dla Wojciecha Wysockiego, Joanny Sienkiewicz, nagroda ZSMP dla Marka Koterskiego
- Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1987: nagroda za reżyserię dla Marka Koterskiego, nagroda za montaż dla Mirosławy Garlickiej
- Syrenka Warszawska 1987 dla Marka Koterskiego
O filmie
Bohaterami filmu są: Michał Miauczyński, czterdziestoletni mężczyzna, jego żona oraz ich sąsiedzi
z tego samego bloku. Michał jedzie do pracy windą. Na próbę zatrzymania windy przez sąsiadkę
z dzieckiem wciska wszystkie guziki.
Winda ucieka, a Michał z satysfakcją słucha złorzeczeń i obelg kobiety. Gdy wyrzuca butelki do zsypu, zostaje zaatakowany przez psa sąsiada i w panice próbuje sforsować zacinające się wciąż drzwi własnego mieszkania. W czasie obiadu żona opowiada mu o spotkaniu z „wampirem”, postrachem kobiet z dzielnicy. Po kolacji Michał roztrząsa problem różnicy koloru skóry Murzynów i Szwedów.
W nocy marzy o seksualnych kontaktach z sąsiadkami. Każdy następny dzień jest nieco tylko zmodyfikowaną repliką poprzedniego. Winda, śmieci, obiad, majsterkowanie przy sprzętach domowych, pokrzykiwanie na żonę.
Wizyta teściów, wieczorny spacer, zatrzymanie przez policję, szarpanina z właścicielem psa, pragnienie jakiegoś mitycznego spełnienia seksualnego określa „życie wewnętrzne” bohatera. Gdy Miauczyński znów jedzie windą, słyszy zza rozsuwających się drzwi przeraźliwy krzyk kobiety, która zobaczyła w nim... wampira.
Niepoddający się gatunkowej klasyfikacji film opisuje chroniczną samotność, neurotyczne skrzywienie
i rozpad osobowości bohatera.
Jego życie wewnętrzne praktycznie nie istnieje, zastąpione chorobliwymi rojeniami i postępującą agresją. Groza egzystencji pozbawionej duchowości jest przerażająca, a zarazem komiczna, zabarwiona sporą dozą groteski i czarnego humoru.
Waldemar Piątek, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996
