Artykuły
„Słownik filmu”, red. Rafał Syska, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2010
DKF
Elżbieta Wiącek
DKF - Dyskusyjny Klub Filmowy, zwany też kinem studyjnym, za którego prototyp uznaje się Everyman Cinema w Londynie, działające od 1933 r. W Polsce pojawiły się na fali odwilży. W 1956 było ich 26 - powstała wówczas Polska Federacja DKF. W PRL-u były to wówczas jedyne miejsca, gdzie można było obejrzeć większość filmów nieobecnych w oficjalnym repertuarze: tytuły zbyt ambitne dla decydentów, niejednoznaczne w wymowie lub niebezpieczne ideologicznie. Pokazom w DKF-ach, wspomaganych przez ambasady, towarzyszyły prelekcje oraz światopoglądowe dyskusje z krytykami i reżyserami. Rozkwit DKF-ów przypada na lata 80. - było ich wówczas 800. W latach 90. ich liczba spadła do 135 w związku z masową likwidacją sal kinowych, zamykaniem domów kultury i komercjalizacją kina.
E.W.
Wybrane wideo
-
O PROGRAMIE APF, dr Rafał Marszałek
-
ZWIĄZEK POLSKIEJ SZKOŁY FILMOWEJ Z KINEM ŚWIATOWYM, prof. Alicja Helman
-
Recepcja stalinizmu w polskim kinie
Wybrane artykuły
-
Bezimienny bohater. "Brylanty pani Zuzy" Pawła Komorowskiego jako próba stworzenia polskiego Jamesa Bonda
Marta Snoch
"Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu", nr 2/2020
-
REVIEW: An Alternative History of Polish Cinema – A Review of Ewa Mazierska's "Poland Daily: Economy, Work, Consumption and Social Class in Polish Cinema"
Małgorzata Bugaj
"Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu", nr 5/2019