U Pana Boga za piecem  [1998]

U Pana Boga za piecem

rok produkcji:

1998

premiera:

13 XI 1998

czas trwania:

100 min

Reżyseria:

Jacek Bromski

Scenariusz:

Tadeusz Chmielewski [pseudonim Zofia Miller]

Zdjęcia:

Ryszard Lenczewski

Obsada:

Ira Łaczina [Marusia], Jan Wieczorkowski [Witek Naliwajko], Krzysztof Dzierma [ksiądz Antoni], Andrzej Zaborski [Henryk, komendant policji], Alina Janowska [Tania], Artur Krajewski [Sławek Rudy], Alicja Bach [Ratajowa], Iwona Szczęsna [Jola, narzeczona Rudego], Eliza Krasicka [Jadzia, żona komendanta], Małgorzata Płońska [żona burmistrza], Mieczysław Fiodorow [Mieczysław, burmistrz], Sylwia Janowicz-Dobrowolska [córka burmistrza], Ewa Sierzputowska [Hanka, córka burmistrza], Ryszard Doliński [Śliwiak]

Montaż:

Jadwiga Zajiček

Muzyka:

Henri Seroka

Scenografia:

Dorota Ignaczak

Produkcja:

Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Oko”

Producent:

Tadeusz Chmielewski

Nagrody:

  • Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce Chicago 1998: Złote Zęby
  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1998: nagrody za reżyserię, za scenariusz, za drugoplanową rolę męską dla Andrzeja Zaborowskiego, za dźwięk dla Katarzyny Dzidy, Złoty Klakier – nagroda Radia Gdańsk dla najdłużej oklaskiwanego filmu, nagroda prezydenta Gdyni za najlepszą komedię, nagroda Video Studio Gdańsk dla Iry Łacziny
  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1989: Brązowe Grono
  • FF Komediowych Lubomierz 1999: Brązowy Granat
  • Przegląd Filmowy Prowincjonalia Słupca 1999: Złoty Jańcio, Nagroda Dziennikarzy
  • Tarnowska Nagroda Filmowa 1999: Nagroda Specjalna Srebrna Statuetka Leliwity
  • FF Komediowych Lubomierz 2006: Srebrny Sierp

O filmie

Marusia, młoda Rosjanka, przekracza autobusem wschodnią granicę. Na autobus napada banda Gruzina z żądaniem haraczu od Rosjan. Marusi odbierają wszystkie pieniądze, dlatego decyduje się zawiadomić miejscową policję. Jako świadek koronny zostaje zatrzymana przez komisarza w miasteczku, a za radą proboszcza umieszczona w domu młodego organisty Witka. Okazuje się, że Marusia, w której Witek zakochuje się od pierwszego wejrzenia, ma piękny głos. Proboszcz sugeruje, żeby dziewczyna pozostała dłużej i zaśpiewała Ave Maria na ślubie córki burmistrza. Dziewczyna polubiła życie w miasteczku, jego spokojny rytm i życzliwych ludzi. Witek przestał być jej obojętny. Komisarz po długich staraniach odbiera od Gruzina zrabowane pieniądze i przepędza go z miasteczka. Kiedy Marusia odzyskuje pieniądze i ma już wyjeżdżać, nieśmiały Witek oświadcza się jej, grając marsza Mendelssohna.

Ciepły, wyidealizowany obraz prowincji zawdzięczamy świetnemu scenariuszowi, który (pod pseudonimem Zofia Miller) napisał klasyk polskiej komedii Tadeusz Chmielewski. Bohaterowie wzbudzają sympatię prostolinijnością i bezpretensjonalnością. Niemała w tym zasługa aktorów – z zespołu Teatru Lalek w Białymstoku.


Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996 

Cytaty

  • Gruzin: Wszyscy zrozumieli? Płacić, wszyscy płacić, bo inaczej Gruzin zapali zapałkę i wszystko diabli wezmą. A tak będziecie pod naszą ochroną.
    Marusia: Tak? Dziękuję bardzo, sama się...

  • Źródłem ciepłego humoru jest tu analiza stosunków i zachowań kresowej społeczności (więc: swojskość, autentyzm i humor delikatnie podszyty satyrą). (…) Bawi i cieszy naturalność grupy odkrytych przez Bromskiego...

    Rozwiń