Akademia polskiego filmu

W pierwszej powojennej fabule śpiewała okupacyjną „zakazaną piosenkę”. Ogromną popularność przyniósł jej serial Wojna domowa. Stworzyła w nim postać energicznej, pełnej ciepła i humoru, nowoczesnej kobiety, z dystansem rozstrzygającej problemy związane z wychowaniem nastoletniej siostrzenicy. Jej vis comica, dystans i autoironię cenili reżyserzy tej miary, co Jerzy Gruza, Jan Rybkowski, u którego stworzyła niekonwencjonalny portret pani Dulskiej, i Sylwester Chęciński (Rozmowy kontrolowane). Grywa też role dramatyczne, choć na ogół na drugim planie, jak w Feminie Piotra Szulkina.

Dla widzów telewizyjnych stała się Gabrielą w Złotopolskich, co nie przeszkadza reżyserom powierzać jej role w filmach kinowych. Benefis aktorki można podziwiać w Niezawodnym systemie Izabeli Szylko. Rolą starszej pani, żyjącej wspomnieniami i oddanej niegroźnemu nałogowi, Janowska po raz kolejny zdobyła sympatię widzów, aplauz krytyki i nagrody na międzynarodowych festiwalach (m.in. w Monako i Zimbabwe).

Magda Sendecka