Akademia polskiego filmu

MIMO UPŁYWU BLISKO SZEŚĆDZIESIĘCIU LAT od jej powstania, Eroica Andrzeja Munka nie przestaje fascynować badaczy polskiego kina. Wracamy do niej ciągle, mimo że pół wieku historii Polski zrobiło swoje i znakomita większość dzieł spod znaku polskiej szkoły filmowej - z wyjątkiem kilku - należy dziś do przeszłości. Uwaga ta nie dotyczy jednak żadną miarą arcydzieła Munka, które przez lata zachowało swą witalność i głębię myśli. Broni się ono nadal przed bezlitosnym działaniem czasu zarówno dzięki swym wartościom artystycznym, jak i za sprawą niezwykle śmiałej i odważnej koncepcji dialogu artysty z krytycznie przez niego postrzeganą historią własnego kraju i społeczeństwa.

Najważniejsze w filmie jest spojrzenie. Spojrzenie, które przenika i przeszywa. Takie właśnie krytyczne, mądre spojrzenie na trudną przeszłość zawiera w sobie i odkrywa przed widzem Eroica. I ono właśnie stanowi, w moim przekonaniu, nieprzemijającą wartość tego dzieła.