Akademia polskiego filmu

Reżyser filmowy, teatralny, operowy i telewizyjny, scenarzysta, operator, kompozytor, scenograf, producent, poeta, prozaik, malarz, rzeźbiarz, plakacista, fotografik. Urodził się 30 sierpnia 1953 roku w Katowicach. Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Absolwent Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1977; dyplom w 1978). Zanim zajął się kinem i teatrem, publikował wiersze na łamach m.in. „Nowego Wyrazu”, „Poezji”, „Literatury”. Jest autorem kilku tomików poetyckich: Baśnie z tysiąca nocy i jednego miasta (1977), Poszukiwanie raju (1978), Mieszkanie (1981), Muzeum mojej nędzy (1997), Święty Sebastian (1998), oraz powieści: Kasztanaja (1981), Szczury Manhattanu (1993), Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot Cudownej (1996), a także eseju Asa Nisi Masa. Magia w 8 i 1/2 Felliniego (1994).

W 1977 roku wyreżyserował Homerowską Odyseję na deskach warszawskiego Teatru Studio. Rok później zrealizował średniometrażową nowelę Zwiastowanie w filmie Zapowiedź ciszy (1978). Samodzielnym debiutem reżyserskim okazał się nakręcony dwa lata później Rycerz (1980), niekonwencjonalna opowieść, której akcja toczy się w średniowieczu. W 1981 roku wyjechał na festiwal do Cambridge i pozostał w Anglii. Rok później wystawił Odyseję na barkach na Tamizie. Filmem Lot świerkowej gęsi, zrealizowanym w Stanach Zjednoczonych, rozpoczął karierę międzynarodową, którą umocnił nakręconymi w koprodukcji brytyjsko-szwajcarsko-brazylijskiej Więźniem z Rio (1988) oraz – w koprodukcji amerykańsko-polskiej – Ewangelią według Harry’ego (1993). Majewski jest także autorem scenariusza i producentem znanego filmu Juliana Schnabla Basquiat – taniec ze śmiercią (Basquiat; 1995).

W 1997 roku nakręcił w polskiej telewizji „operę autobiograficzną” Pokój saren (1997), a dwa lata później Wojaczka (nagrody w Gdyni, Łagowie, Barcelonie, Coroto, Trencianskich Teplicach), przejmującą fabułę – rozgrywającą się w siermiężnej rzeczywistości PRL-u – o ostatnich chwilach zbuntowanego poety, tragicznie zmarłego w wieku dwudziestu sześciu lat. Kolejny film – Angelus (2001) – poświęcił historii janowskiej gminy okultystycznej, działającej na Śląsku od lat trzydziestych do pięćdziesiątych. To właśnie „rzeczy tajemne" pozwoliły jej członkom w miarę pogodnie przetrwać okupacyjne i stalinowskie czasy. Szklane usta (2006) to niekonwencjonalny poetycki esej, skonstruowany na bazie słynnej wystawy wideo-artu Krew poety, którą Majewski nazwał poematem w 33 obrazach, zaś Młyn i krzyż (2010; nagrody w Gdyni, Łagowie, Toruniu, Luksemburgu, Terni) – frapująca, zrealizowana z ogromnym rozmachem inscenizacyjnym próba współczesnego odczytania słynnego obrazu Petera Bruegla Droga na Kalwarię. 

W 2006 roku w nowojorskim Musem of Modern Art zorganizowano retrospektywę twórczości artysty.

Jerzy Armata