Akademia polskiego filmu

Reżyser, scenarzysta. Urodził się 11 stycznia 1911 w Łodzi. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim oraz grę na skrzypcach w Konserwatorium Warszawskim. Absolwent Wydziału Reżyserii PIST w Warszawie (1938).

Jako dwudziestolatek zaczął realizować filmy dokumentalne (reżyseria oraz zdjęcia) i wraz z grupą innych twórców (m.in. Wandą Jakubowską, Stanisławem Wohlem, Eugeniuszem Cękalskim) założył Stowarzyszenie Miłośników Filmu Artystycznego „Start” (1931). Później należał do Spółdzielni Autorów Filmowych. Zadebiutował w 1938 roku filmem fabularnym zrealizowanym wspólnie z Aleksandrem Fordem Ludzie Wisły, opowiadającym o środowisku wodniaków. Pierwszy samodzielny film, ekranizację popularnego wodewilu Żołnierz królowej Madagaskaru, zrealizował tuż przed wojną, ale premiera odbyła się w 1940 roku (film się nie zachował, reżyser nakręcił go na nowo, tym razem w wersji barwnej, w 1958 roku). Podczas kampanii wrześniowej znalazł się w ekipie realizatorów Dowództwa Obrony Warszawy i wraz z nią filmował działania wojenne w Śródmieściu. W czasie powstania warszawskiego koordynował od strony operatorskiej realizację powstańczych kronik. Po wojnie nakręcił dwa filmy średniometrażowe: Nawrócony oraz Zdradzieckie serce (oba w 1947 roku), ale nie znalazły się one w rozpowszechnianiu. W 1950 roku wyreżyserował film Miasto nieujarzmione (pierwotny tytuł: Robinson Warszawski, scenariusz napisał Czesław Miłosz, lecz ostatecznie wycofał nazwisko z czołówki) – inspirowany m.in. historią Władysława Szpilmana – który ze względów politycznych uległ licznym przeróbkom. Zrealizował również dramat Zagubione uczucia (1957), uznany za pierwszy polski film neorealistyczny, który ukazywał przygnębiający obraz życia w Nowej Hucie. Otrzymał za niego nagrodę Klubu Krytyki Filmowej SDP Syrenka Warszawska. Jego kolejne filmy utrzymane były w różnych gatunkach, były to komedie (Klub kawalerów, 1962, Liczę na wasze grzechy, 1963), melodramat (Kochankowie z Marony, 1966), film psychologiczny (Pogoń za Adamem, 1970).

W latach 1955-1961 kierował Zespołem Filmowym „Syrena”.

W 1959 roku otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 2 stycznia 1971 roku w Warszawie.