Akademia polskiego filmu

Reżyser, scenarzysta, aktor. Zajmował się także pisaniem tekstów kabaretowych, a nawet przez kilka lat… recenzji filmowych.

Urodził się 22 czerwca 1934 roku w Krakowie. Absolwent Wydziału Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1955) oraz Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi (1962). Podczas studiów uprawiał krytykę filmową, a także współpracował – jako tekściarz, aktor i reżyser – z warszawskim Studenckim Teatrem Satyryków (STS).

W 1967 roku wspólnie z Witoldem Leszczyńskim  napisał – zainspirowany powieścią znanego norweskiego pisarza Terjeiego Vesaasa Ptaki – scenariusz Żywota Mateusza, którym jako reżyser zadebiutował Leszczyński. Tytułowy bohater filmu mieszka wraz z siostrą gdzieś na odludziu, nad brzegiem jeziora. Kiedy drwal Jan zabiera mu siostrę, myśliwy zabija „wielkiego ptaka", a piorun niszczy ulubione drzewo, nie widzi sensu dalszej egzystencji... – tak lapidarnie można streścić tę przepiękną, pełną poezji opowieść o sensie ludzkiej egzystencji, obsypaną lawiną festiwalowych laurów, m.in. w Cannes, Chicago, Valladolid.

Rok później – jako reżyser – zadebiutował również Solarz. Molo (1968), oparte także na jego własnym scenariuszu, to kino stricte autorskie: próba sportretowania czterdziestoletniego mężczyzny (o kilka lat starszego od Solarza), mimo zawodowej kariery nieco sfrustrowanego dotychczasową egzystencją. Swego rodzaju przedłużeniem tej opowieści są zrealizowane osiem lat później Bezkresne łąki (1976), również refleksja nad przemijającym czasem, swoista podróż wstecz, a zarazem w głąb głównego bohatera, dojrzałego mężczyzny czyniącego życiowy bilans.

Pozostałe dwa swoje filmy, do których napisał scenariusze – Wezwanie (1971) i Legenda Tatr (1994) – oparł na literaturze. Pierwszy to ekranizacja powieści Juliana Kawalca pod tym samym tytułem, podejmującej rozpad tradycyjnych wartości w środowisku wiejskim, a drugi to próba przełożenia na język filmu – Na skalnym Podhalu i Legendy Tatr Kazimierza Przerwy-Tetmajera.