Akademia polskiego filmu

Mateusz z siostrą Olgą mieszka samotnie nad brzegiem jeziora. Czterdziestoletni mężczyzna o duszy dziecka, uważany przez sąsiadów za nienormalnego, wymaga opieki kobiety – nie potrafi ani zaadaptować się w środowisku, ani pracować. Ale ta „nienormalność” jest znakiem jego czystej, romantycznej natury i źródłem naiwnego, wzruszającego buntu. Jedynym jego partnerem jest przyroda,
z nią potrafi nawiązać duchowy kontakt. Dramat Mateusza powodują „obcy” – młody drwal Jan zabiera mu siostrę, wcześniej myśliwy zabija „wielkiego ptaka”, a piorun niszczy jego ulubione drzewo. Osamotnienie, świadomość życiowej bezradności popychają Mateusza do samobójstwa, które popełnia, wypływając dziurawą łodzią na środek jeziora.

Debiut Witolda Leszczyńskiego to dzieło o bardzo konsekwentnej koncepcji świata filmowego, będącego wizualnym obrazem duszy i wrażliwości bohatera. Znakomitą kreację Franciszka Pieczki uzupełniła kontemplacyjna fotografia i muzyka.

Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996