Akademia polskiego filmu

„Zawód. Jest obok rodziny sensem mojego życia. Ma wiele odcieni. W większości to barwy radosne i wesołe, ale jest też miejsce na ciemną stronę mocy” – mówi aktor o uprawianej profesji na swej stronie internetowej.

Urodził się 12 sierpnia 1956 roku w Kokawie k. Częstochowy. Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1979). Po ukończeniu studiów związał się z teatrami warszawskimi: Na Targówku (1979-1982), Narodowym (1982-1984) oraz Ateneum (od 1984). Na ekranie zadebiutował w 1976 roku niewielką rólką w serialu „O7 zgłoś się”; do tej pory wystąpił w około 100 filmach i serialach telewizyjnych. Wśród młodych widzów zdobył w latach osiemdziesiątych dużą popularność prowadzeniem programu „Okienko Pankracego”, pośród nieco starszych – rolą Tadeusza Norka w „Miodowych latach” (1998-2003), a wśród dorosłych – udziałem w serialach „Rancho” (2006-2013) i „M jak miłość” (2012-2013).

Często występuje w rolach drugoplanowych, ale ważnych i rozpoznawalnych. W 1984 roku wcielił się w postać Dariusza Stacha, młodego szlachetnego robotnika przebywającego w więzieniu za kierowanie strajkiem, w Bez końca Krzysztofa Kieślowskiego. Potem pojawił się w każdym odcinku „Dekalogu” (1987-1988) w dziwnej, niemej roli, a to jako motorniczy, a to jako asystent ordynatora, kajakarz, robotnik, przechodzień – milczący obserwator, często przez krytyków określany jako „anioł Kieślowskiego”. Aktorstwo Barcisia bardzo ceni sobie Andrzej Barański. Spośród ról w jego filmach – pomocnik handlarza w Kramarzu (1990), przyjaciel protagonisty w Kawalerskim życiu na obczyźnie (1992), Michał w Dwóch księżycach (1993), tytułowa kreacja w Braciszku (2007) – najciekawsza wydaje się ta ostatnia: franciszkanina Alojzego, kwestarza i jałmużnika, człowieka, który czynił wyłącznie dobro, choć nieraz w sposób dość niekonwencjonalny. „Duch św. Franciszka odrodził się w tym klasztorze" – napisał kardynał Karol Wojtyła, otwierając proces beatyfikacyjny brata Alojzego Kosiby.

Barciś jest aktorem uniwersalnym, dobrze czującym się zarówno w repertuarze komediowym, jak i dramatycznym. W 2003 roku otrzymał nagrodę aktorską za pełną dramatycznych spięć rolę „kanara” w etiudzie Petera Vogta Kontroler (2003) na festiwalu w Darwin, a w 2009 roku został uhonorowany Kryształowym Granatem jako najkomiczniejszy aktor na 13. Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu.

Jerzy Armata