Krótki film o miłości  [1988]

Krótki film o miłości

rok produkcji:

1988

premiera:

21 X 1988

czas trwania:

83 min

Reżyseria:

Krzysztof Kieślowski

Reżyser II:

Teresa Violetta Buhl, Paweł Rzepkowski

Scenariusz:

Krzysztof Piesiewicz, Krzysztof Kieślowski

Zdjęcia:

Witold Adamek

Obsada:

Grażyna Szapołowska [Magda], Olaf Lubaszenko [Tomek], Stefania Iwińska [gospodyni Tomka], Piotr Machalica [Roman, mieszkaniec bloku Magdy], Artur Barciś [mężczyzna z walizką], Hanna Chojnacka [kelnerka w kawiarni; w czołówce imię Mirosława], Stanisław Gawlik [listonosz Wacek], Tomasz Gradowski [gazownik w mieszkaniu Magdy], Rafał Imbro [kochanek Magdy], Jan Piechociński [kochanek Magdy], Krzysztof Koperski [gazownik w mieszkaniu Magdy], Jarosława Michalewska [kasjerka na poczcie], Małgorzata Rożniatowska [naczelniczka poczty], Emilia Ziółkowska [staruszka na poczcie]

Montaż:

Ewa Smal

Muzyka:

Zbigniew Preisner

Dźwięk:

Nikodem Wołk-Łaniewski

Scenografia:

Halina Dobrowolska

Kostiumy:

Małgorzata Obłoza, Hanna Ćwikło

Charakteryzacja:

Dorota Seweryńska

Produkcja:

Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Tor”, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)

Kierownictwo produkcji :

Ryszard Chutkowski

Właściciel praw autorskich:

Studio Filmowe Tor

Rok produkcji:

1988

Operator:

Witold Adamek

Nagrody:

  • Gdynia 1988 (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych; od roku 2012 Gdynia Film Festival) - Grand Prix dla Krzysztofa Kieślowskiego (Wielka Nagroda Jury "Złote Lwy")
  • Gdynia 1988 (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych; od roku 2012 Gdynia Film Festival) - Nagroda dla Grazyny Szapołowskiej za pierwszoplanową rolę kobiecą
  • Gdynia 1988 (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych; od roku 2012 Gdynia Film Festival) - Nagroda dla Stefanii Iwińskiej za drugoplanową rolę kobiecą
  • Gdynia 1988 (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych; od roku 2012 Gdynia Film Festival) - Nagroda dla Witolda Adamka za zdjęcia
  • Gdynia 1988 (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych; od roku 2012 Gdynia Film Festival) - Nagroda dla Krzysztofa Kieślowskiego za scenariusz
  • Gdynia 1988 (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych; od roku 2012 Gdynia Film Festival) - Nagroda dla Krzysztofa Piesiewicza za scenariusz
  • San Sebastian (MFF) 1988 - Nagroda Specjalna Jury dla Krzysztofa Kieślowskiego
  • San Sebastian (MFF) 1988 - nagroda FIPRESCI dla Krzysztofa Kieślowskiego
  • San Sebastian (MFF) 1988 - nagroda OCIC (Międzynarodowa Organizacja Katolicka d/s Filmu) dla Krzysztofa Kieślowskiego
  • Złota Taśma (Nagroda Koła Piśmiennictwa Filmowego SFP) 1989 - w kategorii: film polski za rok 1988 dla Krzysztofa Kieślowskiego
  • Strasburg (FF) 1989 - nagroda miasta Schiltigheim dla Krzysztofa Kieślowskiego
  • Nagroda Szefa Kinematografii (1989) za twórczość filmową-w dziedzinie filmu fabularnego za reżyserię i współautorstwo scenariusza dla Krzysztofa Kieslowskiego
  • Nagroda Szefa Kinematografii (1989) za twórczość filmową-w dziedzinie filmu fabularnego za współautorstwo scenariusza dla Krzysztofa Piesiewicza
  • Nagroda Szefa Kinematografii (1898) za twórczość filmową-w dziedzinie filmu fabularnego za zdjęcia dla Witolda Adamka
  • Genewa (Festiwal "Gwiazdy Jutra") 1989 - nagroda dla Krzysztofa Kieślowskiego za reżyserię
  • Genewa (Festiwal "Gwiazdy Jutra") 1989 - nagroda aktorska dla Olafa Lubaszenko
  • Sao Paulo (MFF) 1989 - nagroda publiczności dla Krzysztofa Kieślowskiego
  • Sao Paulo (MFF) 1989 - nagroda krytyki filmowej dla Krzysztofa Kieślowskiego
  • Chicago (MFF) 1989 - "Srebrny Hugo" dla Grażyny Szapołowskiej

O filmie

Jedno z warszawskich osiedli. Tu właśnie, w wynajętym pokoiku u matki swojego kolegi, mieszka dziewiętnastoletni Tomek, chłopiec niepozorny i bardzo wrażliwy. Wieczorami konsekwentnie uczy się języków, ale gdy zbliża się godzina 21, odsłania stojącą na stoliku lunetę i zaczyna obserwować. Ustawiony nieruchomo przyrząd wycelowany jest w jeden punkt, w okno mieszkania położonego naprzeciw. Tomek nie zna kobiety, która wchodzi do mieszkania, ale od dawna obserwuje ją przez odsłonięte okna. Magda jest dojrzałą kobietą, prawdopodobnie plastyczką, ponieważ w jej mieszkaniu rozwieszone są niedokończone gobeliny. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że każdy jej ruch jest obserwowany przez chłopca. Początkowa chłopięca ciekawość przeradza się w głębokie uczucie. Tomek kocha Magdę, robi wszystko, żeby się do niej zbliżyć. Pewnego wieczoru do Magdy przychodzi mężczyzna. Chłopiec nie jest w stanie obserwować rozgrywających się tam czułych scen. Gdy jednak widzi, że mężczyzna po zniknięciu Magdy wykręca numer telefonu i czule z kimś rozmawia, jest przekonany, że robi on jej jakieś świństwo. Tomek natychmiast mści się przebijając ostrą lotką opony jego stojącego przed domem samochodu. Tomek pracuje na poczcie, ale dodatkowo przyjmuje roznoszenie mleka, aby w ten sposób móc czasem popatrzeć na Magdę. Chwyta się również innych pomysłów. Aby ściągnąć ją na pocztę, wkłada do jej skrzynki zawiadomienie o przekazie pieniężnym. Gdy pewnego wieczoru do młodej kobiety znowu przychodzi mężczyzna, Tomek - nie mogąc tego znieść - wzywa do jej mieszkania pogotowie gazowe. Z ogromną satysfakcją obserwuje potem rozgrywające się tam sceny. Pewnej nocy chłopiec jest świadkiem dramatycznej sceny rozstania Magdy z jej mężczyzną. Zdenerwowana kobieta wpada do swojego mieszkania i żałośnie płacze. Tomek płacze razem z nią. Rano znowu wkłada do jej skrzynki zawiadomienie o przekazie. Kobieta zjawia się na poczcie. Posądzona przez pracowników o próbę wyłudzenia pieniędzy, zdenerwowana wychodzi na ulicę. Tomek wybiega za nią. Pierwszy raz ma okazję rozmawiać z Magdą. Wyznaje jej wszystko - że ją podgląda i że po prostu ją kocha. Wzburzona kobieta zostawia go na ulicy. Wieczorem chłopiec z lękiem spogląda przez lunetę w kierunku mieszkania Magdy. Ta specjalnie dla niego urządza przedstawienie. Gdy zjawia się jej mężczyzna, ciągnie go do łóżka, by w pewnym momencie powiedzieć mu o Tomku. Mężczyzna zrywa się natychmiast i wybiega przed dom. Wywołuje chłopca, a gdy ten wychodzi, po prostu go bije. Rano pobity Tomek przychodzi z mlekiem. Magda otwiera drzwi i spokojnie z nim rozmawia. Chłopiec nieśmiało proponuje spotkanie w kawiarni. Po spotkaniu Magda zaprasza Tomka do swojego mieszkania. Jest czuli i zachęcająca, a po zbliżeniu mówi z cynizmem o tym, co się stało. Zdruzgotany Tomek, widząc jej chłodny wzrok, ucieka do siebie i podcina sobie żyły. Gospodyni wzywa pogotowie i Tomek zostaje odwieziona do szpitala. Magda tymczasem nie może sobie znaleźć miejsca. Dowiaduje się, że chłopiec jest w szpitalu, ale nie wie co się stało. Usiłuje go odszukać, ale przecież nawet nie wie, jak on się nazywa. Składa wizytę u gospodyni Tomka. Ta pokazuje młodej kobiecie jego pokój i ustawioną lunetę. Mówi, że chłopiec się zakochał. Tomek wraca ze szpitala, Magda natychmiast biegnie do jego mieszkania. Ale gospodyni nie pozwała obudzić jej śpiącego chłopca. Kobieta spogląda przez lunetę na swoje mieszkanie - wyobraźnia podpowiada jej sceny, w której uczestniczą oboje z Tomkiem. [Jadwiga Korycka; ; Filmowy Serwis Prasowy1988/18]
Film Kieślowskiego ma ascetyczną akcję, ale niezwykle bogatą warstwę psychologiczną. Z rzadką subtelnością ukazuje wewnętrzną przemianę, której ulegają młody, wchodzący w życie mężczyzna i dojrzała, pozornie wyzuta z wszelkich wyższych uczuć kobieta. Dramatyczne losy ich "związku" sprawiają, że oboje odkrywają w sobie zdolność do miłości. Dobro, którego on nigdy wcześniej nie zaznał, a ona prawdopodobnie zwątpiła w jego istnienie. Krytyka bardzo przychylnie oceniła Grażynę Szapołowską i Olafa Lubaszenkę, odtwarzających role Magdy i Tomka. Jeden z recenzentów pisał: "Szapołowska dowiodła, że jej wrodzony talent rozwinął się w aktorską maestrię. Jej młody partner Olaf Lubaszenko wydobył z roli Tomka to, co najważniejsze: kanciastą, niezdarną młodzieńczość, w której gdzieś tam głęboko, ukryta jest bryłka szlachetnego kruszcu".

www.filmpolski.pl