Akademia polskiego filmu

W teatrze zadebiutowała jeszcze jako studentka warszawskiej PWST, którą ukończyła w 1978 roku. Urodzona 15 października 1955 roku w Warszawie. Aktorka warszawskiego Teatru Studio (od 1994), grała też w teatrach Współczesnym (1977-1978, 1983-1984) i Narodowym (1981-1982).

Pojawiła się na drugim planie w serialu Polskie drogi Janusza Morgensterna, który powierzył jej niebawem dużą rolę w telewizyjnej Godzinie W. Popularność przyniósł jej kultowy serial Jana Łomnickiego Dom, a potem Zmiennicy Stanisława Barei.

Jedna z aktorek późnego kina moralnego niepokoju, w „półkowniku″ Leszka Wosiewicza Wigilia ’81 zagrała Annę, niepokojącą się o los męża, prawdopodobnie internowanego 13 grudnia. Po mistrzowsku pokazała młodą, pełną nadziei kobietę, która w towarzystwie babci i matki ukochanego nie pozwala sobie na okazywanie emocji.

Podobna dyskrecja charakteryzuje najwybitniejszą kreację Ewy Błaszczyk, w debiutanckim Nadzorze Wiesława Saniewskiego. Klara, skazana na dożywocie za przestępstwo gospodarcze, a właściwie za odmowę wydania wspólników, to postać niejednoznaczna, którą poznajemy raczej przez działanie i reakcję na wydarzenia niż deklaracje czy wyraziste reakcje emocjonalne.

Wyciszone aktorstwo Błaszczyk można było też podziwiać w telewizyjnym Powinowactwie Waldemara Krzystka i Roślinach trujących Roberta Glińskiego, a także w kolejnych filmach Wiesława Saniewskiego.

Uwikłaną w desperacki romans żonę zagrała u Kieślowskiego w Dekalogu, dziewięć. Leszek Wosiewicz ponownie obsadził ją w Kornblumenblau, w roli komendantowej obozu śmierci.

Dotknięta osobistą tragedią (choroba jednej z córek) aktorka prowadzi intensywną działalność charytatywną w założonej przez siebie fundacji Akogo? 

Magda Sendecka