Akademia polskiego filmu

Trzecia część nocy (1971), apokaliptyczna opowieść rozgrywająca się we Lwowie podczas hitlerowskiej okupacji, to bez wątpienia jeden z najciekawszych debiutów w dziejach polskiej kinematografii. A był to debiut podwójny:  Andrzeja Żuławskiego – współscenarzysty i reżysera, oraz Leszka Teleszyńskiego – młodego aktora teatralnego.

Urodził się 21 maja 1947 roku w Krakowie. Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (1969). Po jej ukończeniu został przyjęty do zespołu Teatru Ludowego w Nowej Hucie (1969-1971), a następnie przeprowadził się do Warszawy, gdzie grał w teatrach: Narodowym (1971-1974) oraz Polskim (1974-1976 i od 1978).

Po przejmującej roli Michała, któremu Niemcy zabijają na jego oczach matkę, żonę i syna, w Trzeciej części nocy, zagrał w następnym filmie Żuławskiego – Diable (1972; premiera w 1988), rozgrywającej się w 1793 roku, niezwykle ekspresyjnej wizji chylącego się ku upadkowi świata. Wcielił się w nim w Jakuba, skazanego na śmierć niedoszłego królobójcę, którego z więzienia uwalnia nieznajomy mężczyzna, wciskając mu do ręki brzytwę, by wyplenił szerzące się wokół zło.

Poza Żuławskim aktorstwo Teleszyńskiego wysoko ceni Jerzy Hoffman, obsadzając go: jako księcia Bogusława Radziwiłła w Potopie (1974), ordynata Waldemara Michorowskiego w Trędowatej (1976), księdza Muchowieckiego w Ogniem i mieczem (1999). Rola w ekranizacji bestsellerowej powieści Heleny Mniszek przyniosła mu Złote Grono na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie dla najlepszego aktora sezonu filmowego 1976/1977.

Jerzy Armata