Akademia polskiego filmu

Zespół muzyczny ze Złocienia przyjeżdża na wycieczkę do Warszawy. Solistka Hanka Ruczajówna wyrusza samotnie na zwiedzanie odbudowującej się stolicy. Wieczorem na Mariensztacie poznaje Janka. Rodzi się między nimi miłość od pierwszego wejrzenia, o której dziewczyna nie może zapomnieć po powrocie do rodzinnej wsi. Wiosną przyjeżdża do stolicy, uczy się murarskiego fachu i usiłuje odnaleźć chłopaka. Wreszcie dostrzega go na plakacie. Mimo trudności stawianych przez majstra Ciepielewskiego, nie uznającego kobiety z kielnią, dzięki pomocy odnalezionego ukochanego, zatrudnia się w jego brygadzie, później - w zespole murarek pracujących przy odbudowie pałacyku na dom murarza. Źle podłączona woda powoduje powódź w wyremontowanym budynku, i to na kilka godzin przed jego uroczystym otwarciem. Wszystko jednak kończy się dobrze. Hanka i Janek mogą się cieszyć swoją miłością i młodością.

Komedia o walorach dokumentu, rejestrującego entuzjazm towarzyszący odbudowie Warszawy, ale propagandowo polukrowanego. Pierwszy polski film barwny.

Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996