Kino Krzysztofa Kieślowskiego

Tytuł:

Kino Krzysztofa Kieślowskiego

Redaktorzy:

Tadeusz Lubelski

Wydawca:

Universitas

Wydanie:

Kraków 1997

Liczba stron:

324

Opis

KINO KRZYSZTOFA KIEŚLOWSKIEGO, tom pod redakcją Tadeusza Lubelskiego, to pierwsza w polskim piśmiennictwie próba całościowego omówienia twórczości wybitnego, przedwcześnie zmarłego w 1996 roku reżysera. Układ pięciu części książki odpowiada rozmaitym perspektywom, z jakich współautorzy tomu —znakomici naukowcy, krytycy i artyści z czterech krajów — przypatrują się tej twórczości. Część pierwsza gromadzi analizy całego filmowego dorobku Kieślowskiego: od wczesnych dokumentów po trylogię Trzy kolory. Na część drugą składają się eseje, poświęcone rozmaitym aspektom tej twórczości, takim jak: ukryty autobiografizm, ewolucja postaci kobiecych, rola muzyki, Kieślowski a Bergman. Część trzecią tworzą świadectwa najbliższych współpracowników artysty Ibmatem części czwartej jest recepcja dzieła Kieślowskiego w dwu krajach, w których tworzył: w Polsce i we Francji. Wreszcie w części piątej reżyser wypowiada się sam, w zebranych tu, najbardziej charakterystycznych dla kolejnych okresów jego pracy wywiadach: od pierwszego, jaki w życiu udzielił, po ostatni...

„Jego twórczość była próbą przeniesienia doświadczeń polskich na skalę uniwersum. Próbą, która niewiele miała sobie równych. Można mówić o podobnym spełnieniu kilku muzyków czy twórców teatru, ale to trochę inna materia, inna skala. U Krzysztofa to było pokazywanie losu."
Krzysztof Piesiewicz

„Pomimo zwrotów w karierze, dzieło twórcy Przypadku charakteryzuje się głęboką spójnością; czasem wręcz wydawać się może, iż wszystkie postacie jego filmów, obojętnie — fabularnych czy dokumentalnych, mówią jego głosem. [...] Stąd też filmy Kieślowskiego można porównać do korytarza, którego ściany pokryte są lustrami. Nie znajdziemy w nich jednak ani odrobiny narcyzmu; przeciwnie — lustro jest miejscem, gdzie zachodzi przemiana: stając przed lustrem stajemy się kimś innym."
Paul Coates

Spis treści

Od redaktora   7


Krzysztof ZANUSSI:

Wstęp   9

I Analizy

Rafał MARSZAŁEK:

Między dokumentem a fikcją   13
Wojciech KAŁUŻYŃSKI:

Krzysztofa Kieślowskiego „opowiadanie rzeczywistością"   21
Tadeusz LUBELSKI:

Od Personelu do Bez końca, czyli siedem faz odwracania kamery   31
Michał KLINGER:

Strażnik wrót. Rzecz o Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego   51
Vronique CAMPAN:

Dziesięć krótkich filmów: od pojedynku do dialogu (przeł. Maria Żurowska)   59
Józef TISCHNER:

Przyczynek do teorii podwójnego życia   89
Grażyna STACHÓWNA:

Trzy kolory — wariacje na jeden temat   93

II Syntezy i konteksty

Tadeusz SOBOLEWSKI:

Troska ostateczna. Uwagi o społecznym kontekście kina Krzysztofa Kieślowskiego   107
Maria KORNATOWSKA:

Podwójne życia Krzysztofa Kieślowskiego   117
Paul COATES:

Usuwanie się w cień: wcielenia Kieślowskiego (przeł. Magdalena Loska)   129
Alicja HELMAN:

Kobiety w kinie Krzysztofa Kieślowskiego   139
Iwona SOWIŃSKA-RAMMEL:

Czułe miejsca. O muzyce w filmach Kieślowskiego   153
Tadeusz SZCZEPAŃSKI:

Kieślowski wobec Bergmana, czyli Tam, gdzie spotykają się równoległe   163
Hiroshi TAKAHASHI:

Rzęsy drżą z podmuchem propelera (przeł. Ewa Misiewicz)   173

III Świadectwa

Jacek PETRYCKI:

Kiedy jeszcze lubiliśmy rejestrować świat   177
Jerzy STUHR:

Kieślowski: praca z aktorem. Od dokumentu do fabuły   187
Irene JACOB:

Spotkanie z Krzysztofem (przeł. Tadeusz Lubelski)   193
Krzysztof PIESIEWICZ:

Skupienie i przenikliwość   199
Marin KARMITZ:

Glosa producenta (przeł. Tadeusz Lubelski)   209

IV Recepcja

Mirosław PRZYLIPIAK:

Filmy fabularne Krzysztofa Kieślowskiego w zwierciadle polskiej krytyki filmowej (cz. I)   213
Rene PREDAL:

Recepcja krytyczna filmów Kieślowskiego we Francji (przeł. Maria Żurowska)   249

V Sześć wywiadów

Złoty Kord dla Krzysztofa Kieślowskiego, „Żołnierz Polski" 1971 (MZ)   267

Film o całym życiu. Rozmawiał Andrzej Kołodyński, „Studio" 1974   268
Zrobiłem i mam. Rozmawiała Hanna Krall, „Polityka" 1979   271
Beze mnie. Rozmawiała Bożena Janicka, „Film" 1988   276
Przypadek i konieczność. Rozmawiał Vincent Ostria, „Les Inrockuptibles" 1992 (przeł. Maria Oleksiewicz, Tadeusz Lubelski)   281
Ponieważ są cięgle ci ludzie... Rozmawiali Agata Otrębska i Jacek Mach, „Incipit" 1996   288
Wiersze młodych autorów „Incipitu"   301


VI Biofilmografia

Biofilmografia   307

Noty o autorach   317

Polecane książki