Akademia polskiego filmu

Maria Kornatowska doskonale czuła ducha czasu, wychwytywała zmiany społeczne i obyczajowe, świetnie orientowała się we współczesnym życiu artystycznym, ale przede wszystkim wierzyła w kino, w jego magię i sztukę obrazu. Szukała w nim niejednoznaczności, nieoczywistości, tego, co ukryte. O niektórych filmach opowiadała, odsłaniała ich znaczenia, wychwytywała konteksty, tworzyła ich sensy, te najważniejsze (jak Federica Felliniego i Wojciecha Jerzego Hasa, jej dwóch wielkich filmowych miłości) były dla niej towarzyszami podróży w wędrówce przez kulturę, obraz i tajemnicę. Skupiamy się zaledwie na kilku tematach, motywach przewodnich jej twórczości, które jednak pozwalają pokazać wnikliwość interpretacyjną, zanurzenie w kulturze, kunszt pisarski, nie tylko krytycznofilmową osobowość. Maria Kornatowska oferowała czytelnikowi styl i nieoczywistość spojrzenia. Bezbłędnie odczytywała światy kulturowych znaczeń, także je tworzyła. Miała wszystkie te cechy, które sprawiają, że krytyk staje się autorem, kimś, kto kreuje świat tak samo jak artysta.

Kolejne tomy serii dotyczyć będą innych ważnych dla polskiej krytyki filmowej postaci, m.in. Jerzego Płażewskiego, Bolesława Michałka, Krzysztofa Teodora Toeplitza, Zygmunta Kałużyńskiego. Zamiarem redaktorów jest naszkicowanie obrazu krytyki oraz zrekonstruowanie roli, jaką niegdyś odgrywała. Być może okaże się to pomocne dla podjęcia dyskusji o specyfice, funkcji, a nawet zasadności istnienia krytyki filmowej w dzisiejszej rzeczywistości.