Akademia polskiego filmu

Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego – adiunkt w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu UJ (Zakład Korei), Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych. Kulturoznawca, filmoznawca. Specjalizuje się w antropologii filmu, szeroko pojętej historii kina oraz problematyce kina autorskiego.  Stypendysta „Polityki” – „Zostańcie z nami”, oraz Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Autor ponad stu publikacji w periodykach krajowych i zagranicznych, w tym pionierskich na gruncie polskiego filmoznawstwa monografii opisujących twórczość mistrzów kina japońskiego (Śmierć jest moim zwycięstwem – kino Takeshiego „Beata” Kitano, Kraków 2001), amerykańskiego (Filmowa odyseja Stanleya Kubricka, Kraków 2006 – pozycja wydana dzięki wsparciu finansowemu PISF) i włoskiego (Pier Paolo Pasolini, twórczość filmowa, Warszawa 2013). Wydał również własne opracowanie historii kina japońskiego (Sfilmować duszę. Mała historia kina japońskiego, Kraków 2006) i kinematografii Dalekiego Wschodu (Kino Dalekiego Wschodu, Warszawa 2009). Współautor (wraz z Piotrem Mareckim), wywiadów-rzek z twórcami osobnymi polskiego kina (Andrzej Żuławski. Przewodnik Krytyki Politycznej, Warszawa 2008, wyd. II poprawione 2018; Grzegorz Królikiewicz – pracuje dla przyszłości, Kraków 2011; Piotr Szulkin. Życiopis, 2012). Redaktor serii publikacji opisujących Europejskie kino gatunków (tom I, 2016; tom II, wraz z Maciejem Peplińskim, 2020; tom III, i IV w druku – wszystkie tomy nakładem krakowskiego wyd. WUJ) oraz odświeżającej kanon X Muzy publikacji 1000 filmów, które tworzą historię kina (Białystok 2020). Publikuje na łamach „Kina”, „Kwartalnik filmowego”. Prowadzi szeroką działalność popularyzującą historię kina. W latach 2004 – 2018 założyciel i prowadzący Otwartej Akademii Kina Japońskiego, przy Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz. Członek Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego i Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami.

• Wróć do wykładowców