Akademia polskiego filmu

Zanim poszedł do szkoły teatralnej, studiował wokalistykę oraz pedagogikę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. Zamiłowanie do muzyki pozostało, jest nie tylko aktorem, ale i – w wolnych chwilach – muzykiem, członkiem jazzowego kwartetu A2.

Urodził się 2 marca 1948 roku w Gdańsku. Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1974). Aktor teatrów stołecznych: Narodowego (1974-1975), Powszechnego (1975-1991) i Studio (od 1991). Laureat Nagrody im. Zbigniewa Cybulskiego (1980) oraz Złotej Kaczki dla najlepszego polskiego aktora roku 1998 (1999).

Debiutował w krótkim filmie telewizyjnym Janusza Kubika Draka (1970), zaś po raz pierwszy na ekranie kinowym pojawił się cztery lata później w Ziemi obiecanej (1974) Andrzeja Wajdy. W tym samym roku wystąpił w telewizyjnym filmie Ewy Kruk Koniec babiego lata (1974). Postać Janka Kozioła, wiejskiego chłopaka, przyniosła mu nagrodę za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku (1975).

Bardzo intensywny był dla Majchrzaka rok 1979: w Wolnych chwilach Andrzeja Barańskiego, rozgrywających się w środowisku członków studenckiego teatru, zagrał reżysera, wystąpił w ciekawym pełnometrażowym debiucie Piotra Szulkina Golem, ale prawdziwym przełomem okazała się rola Władysława Góralewicza (inspirowana biografią Stanisława Cyganiewicza) w Arii dla atlety Filipa Bajona, poświęconej pełnym dramatyzmu dziejom znakomitego zapaśnika, miłośnika opery i kolekcjonera posążków Atlasa podtrzymującego kulę ziemską. Kolejną kreację stworzył w Konopielce (1981) Witolda Leszczyńskiego, efektownej ekranizacji popularnej książki Edwarda Redlińskiego, gdzie zagrał Kaziuka, któremu miejski prelegent wytyka wiarę w zabobon i zacofanie, a zaciekawienie budzą poglądy i postępki młodej nauczycielki niosącej dla wsi „kaganek” oświaty. Ta rola przyniosła mu Złotą Laseczkę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Komediowych w Vevey (1983). Wystąpił także w następnym filmie Leszczyńskiego Siekierezadzie (1985), adaptacji powieści Edwarda Stachury, poświęconej młodemu poecie, który nie mogąc się pogodzić z bezdusznością i okrucieństwem cywilizacji, uciekł gdzieś „na skraj świata". Zagrał robotnika leśnego o imieniu Kaziuk.

Bardzo dobre efekty dała współpraca aktora z Janem Jakubem Kolskim: ksiądz Andrzej z Cudownego miejsca (1994), Józef Andryszek V z Historii kina w Popielawach (1998) czy Fryderyk z ekranizacji Gombrowiczowskiej Pornografii (2003) to jedne z jego najlepszych ról. Ta pierwsza przyniosła mu nagrodę za najlepszą rolę drugoplanową na festiwalu gdyńskim (1994), ta druga – nagrodę za najlepszą rolę pierwszoplanową, także w Gdyni (1998), oraz aktorskie laury na Prowincjonaliach w Słupcy (1999), a ta trzecia – również nagrody w Gdyni (2003) i Słupcy (2004).

Spośród dorobku Majchrzaka należy wyróżnić także kilka ról mniejszych, ale nie mniej udanych: nauczyciela przysposobienia obronnego w Yesterday (1984) Radosława Piwowarskiego, majora Bolka w Kuchni polskiej (1991) Jacka Bromskiego, giełdowego „Rekina” w Amoku (1998) Natalii Korynckiej-Gruz oraz Tygellinusa, dowódcy pretorianów Nerona, w Quo vadis (2001) Jerzego Kawalerowicza.

Aktor słynie nie tylko z dobrych, wyrazistych ról, ale i dosadnych, bezkompromisowych wypowiedzi. „Scena i ekran to nie miejsce na leczenie ubytków osobowości” – stwierdził w jednym z wywiadów.   

Jerzy Armata