Siekierezada [1985]
rok produkcji:
- 1985
premiera:
- 13 X 1986
czas trwania:
- 78 min
Reżyseria:
- Witold Leszczyński
Scenariusz:
- Witold Leszczyński
Zdjęcia:
- Jerzy Łukaszewicz
Obsada:
- Edward Żentara [Janek Pradera], Ludwik Pak [Peresada], Daniel Olbrychski [Michał Kątny], Jerzy Block [maszynista Bartoszko], Franciszek Pieczka [leśniczy Bogdański], Krzysztof Majchrzak [Kaziuk], Ludwik Benoit [Wasyluk], Jan Jurewicz [Selpka], Wiktor Zborowski [młody Batiuk], Jadwiga Kuryluk [babcia Oleńka], Joanna Sienkiewicz [bibliotekarka Halinka], Anna Milewska [Cecylka], Marta Żentara [Gałązka Jabłoni], Iga Cembrzyńska [pijana kobieta na zabawie], Maria Ciunelis [żona Selpki]
Montaż:
- Łucja Ośko
Muzyka:
- Jerzy Satanowski, Antonio Vivaldi
Scenografia:
- Maciej Maria Putowski
Produkcja:
- Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Perspektywa”, Telewizja Polska
Kierownictwo produkcji :
- Tadeusz Drewno
Nagrody:
-
- Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową 1986 dla Witolda Leszczyńskiego
- Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1986: Grand Prix Złote Lwy, nagroda
za drugoplanową rolę męską dla Ludwika Paka - Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1986: Grand Prix Złote Grono
- Złoty Ekran 1986 dla Edwarda Żentary
- MFF Berlin (Niemcy) 1987: Nagroda Forum Młodego Kina
- Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego 1987 dla Edwarda Żentary
O filmie
Poeta Janek Pradera, zakochany w Gałązce Jabłoni, podróżuje po odległych zakątkach Polski, nie mogąc pogodzić się z zakłamaniem i obłudą świata. Podejmuje pracę sezonowego drwala. Miejscowy leśniczy kieruje go na kwaterę do babci Oleńki.
Poznaje otwartych, przyjaznych ludzi, z których każdy – mimo prostoty – jest jakąś indywidualnością
z własną filozofią życiową. Zaprzyjaźnia się ze starym drwalem Peresadą, Wasylukiem i Selpką, z którymi wolny czas najczęściej spędza w gospodzie w Hoplance. Do Pradery zostaje dokwaterowany Michał Kątny, włóczykij, podobny z charakteru do Janka. Dni mijają na ciężkiej pracy. Pradera postanawia wrócić do Gałązki Jabłoni, ale w drodze wybiera śmierć pod kołami parowozu.
Liryczna przypowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu i odkrywaniu magicznej rzeczywistości
w surowym świecie leśnych ludzi.
Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996
